Аляксей Карпюк

Аляксей Карпюк (14 красавіка 1920, в. Страшава каля Гарадку, цяпер Падляскае ваяводзтва, Польшча — 14 ліпеня 1992, Горадня) — беларускі пісьменьнік, грамадзкі дзяяч. Лідэр вольнадумнай інтэлігенцыі Горадні.

Аляксей Карпюк
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	14 красавіка 1920 в. Страшава, Беластоцкае ваяводзтва, Польская Рэспубліка
Памёр	14 ліпеня 1992 (72 гады) Горадня, Рэспубліка Беларусь
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік
Мова	беларуская мова
Прэміі	Заслужаны работнік культуры БССР (1980), Літаратурная прэмія Саюзу Пісьменькікаў БССР імя І. Мележа (1986) Узнагароды: Залаты крыж ордэна Віртуці Мілітары Ордэн Чырвонага Сьцягу Ордэн Айчыннай вайны 1 ступені Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені
Узнагароды

Жыцьцяпіс

Аляксея Карпюка савецкія карныя службы пачалі вінаваціць у службе на немцаў. Па іх мысьлі, Аляксей Карпюк падазрона ўцёк з канцлягеру, а перад тым плаціў немцам маркамі. Аляксандар Амільяновіч рабіў у газэце «Ніва». Ён паехаў у музэй места Штутова, дзе высьветліў, што рабы канцлягеру ў Штутове мелі штомесяц невялікую капу рэйхсмарак^[1]. Гэта ратавала Аляксея Карпюка ад савецкіх карных органаў, які быў адным з удзельнікаў лясных (партызанскіх) сотняў каля места Гарадок.

Аляксей Карпюк гаварыў Сакрату Яновічу аб плоцкія насільствы савецкіх ваякаў над нямецкімі жанчынамі ў 1944—1945 гг^[1].

Узнагароды

• ордэн Чырвонага Сьцяга;
• ордэн Айчыннай вайны I ступені;
• ордэн Айчыннай вайны II ступені;
• залаты крыж польскага ордэна «Віртуці Мілітары»;
• мэдалі.

Творчыя ўзнагароды

• Заслужаны работнік культуры БССР (1980);
• Ляўрэат Літаратурнай прэміі СП БССР імя І. Мележа (1986) за кнігу «Сучасны канфлікт».