Артур Бліс

Артур Эдўард Драманд Бліс (па-ангельску: Arthur Edward Drummond Bliss; 2 жніўня 1891 — 27 сакавіка 1975) — брытанскі кампазытар.

Артур Бліс
па-ангельску: Arthur Bliss
Дата нараджэньня	2 жніўня 1891(1891-08-02)[1][2]
Месца нараджэньня	Лёндан, Вялікабрытанія[d][2] або Barnes[d], Рычманд-на-Тэмзе[d], Вялікі Лёндан, Ангельшчына, Вялікабрытанія[d]
Дата сьмерці	27 сакавіка 1975(1975-03-27)[3][2] (83 гады) або 28 сакавіка 1975(1975-03-28)[1] (83 гады)
Месца сьмерці	Лёндан, Вялікабрытанія[4]
Месца пахаваньня	Old Mortlake Burial Ground[d]
Месца вучобы	Рэгбі[d] Каралеўскі коледж музыкі[d] Bilton Grange[d]
Занятак	кампазытар, харэограф, кінакампазытар
Жанры	опэра
Узнагароды	залаты мэдаль Каралеўскага філярманічнага таварыства[d] (1963) медаль Уолтэра Уілсана Кобета[d]
Артур Бліс у Вікісховішчы

Біяграфія

Скончыў Каралеўскі каледж музыкі, вучань Чарлза Вільерза Стэнфарда. Падчас Першай сусьветнай вайны быў пяхотным афіцэрам. Па вяртаньні ў Англію Бліс хутка стаў прыкметнай фігурай у брытанскай музыцы дзякуючы шэрагу экстравагантных твораў: Канцэрту для тэнара, фартэпіяна і струнных (вакальная партыя бяз словаў), Каляровай сымфоніі (1922), заснаванай на ідэі аб наяўнасьці гукавых асацыяцыяў у кожнага колеру, і інш. У далейшым цяга Бліса да экспэрымэнтаў насіла больш умераны характар.

Найбольш вядомыя творы Бліса — опэра «Алімпійцы» (1949), тэлеопэра «Товія і анёл» (1960), балет «Шах і мат» (1937), сымфонія «Героі раніцы» (з чытальнікам і хорам, 1930), канцэрт для віялянчэлі з аркестрам.

У 1953 г. Бліс быў удастоены званьня Каралеўскага майстра музыкі.