Бруна Крайскі

Бру́на Кра́йскі (па-нямецку: Bruno Kreisky; 22 студзеня 1911 — 29 ліпеня 1990) — аўстрыйскі сацыял-дэмакратычны палітык, які займаў пасаду міністра замежных справаў з 1959 па 1966 гады, а таксама быў канцлерам краіны з 1970 па 1983 гады. Сышоў з пасады калі яму было 72 гады, што зрабіла яго самым старым канцлерам у Аўстрыі з канца Другой сусьветнай вайны. Ягонае 13-гадовае знаходжаньне на пасадзе канцлера было самым доўгім у гісторыі краіны.

Бруна Крайскі
па-нямецку: Bruno Kreisky[1]
міністар замежных справаў Аўстрыі[d]
16 ліпеня 1959 — 19 красавіка 1966
Папярэднік	Юліус Рааб[d]
Наступнік	Lujo Tončić-Sorinj[d]
сябра Нацыянальнай рады Аўстрыі[d]
8 чэрвеня 1956 — 30 верасьня 1983
фэдэральны канцлер Аўстрыі[d]
21 красавіка 1970 — 24 траўня 1983
Папярэднік	Іозеф Клаус[d]
Наступнік	Фрэд Зінавац[d]
міністар нацыянальнай абароны Аўстрыі[d]
4 лютага 1971 — 8 лютага 1971
штатс-сакратар Аўстрыі[d]
2 красавіка 1953 — 16 ліпеня 1959
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	22 студзеня 1911(1911-01-22)[2][3][4][…] Вена, Аўстра-Вугоршчына[5]
Памёр	29 ліпеня 1990(1990-07-29)[2][3][4][…] (79 гадоў) Вена, Аўстрыя[1]
Партыя	Сацыял-дэмакратычная партыя Аўстрыі
Адукацыя	Венскі ўнівэрсытэт
Сужэнец	Vera Alice Kreisky[d]
Дзеці	Пэтэр Крайскі[d] і Suzanne Dorau[d]
Узнагароды	прэмія імя Джавагарлала Нэру[d] (1983) Ордэн за барацьбу з сур’ёзнасьцю[d] (1961) ордэн Карла Валентына[d] (1980) прэмія Бруна Крайскага[d] прэмія Свабоды[d] (1975) ганаровы доктар Гётэборскага ўнівэрсытэту[d]

Біяграфія

Нарадзіўся ў Вене ў габрэйскае сям’і. Ягоныя бацькі паходзілі зь местаў, якія сёньня знаходзяцца на тэрыторыі сучаснае Чэхіі. Шакаваны ўзроўнем беднасьці і гвалту ў Аўстрыі ў 1920-я гады, у 15-гадовым узросьце ён далучыўся да моладзевага крыла Сацыялістычнае партыі Аўстрыі (SPÖ). У 1929 годзе паступіў на навучаньне ў Венскі ўнівэрсытэт, дзе, паводле парады Ота Баўэра, вывучаў правазнаўства. У 1931 годзе адмовіўся ад юдэйскае веры і стаў агностыкам. Пасьля таго як сацыялістычны рух быў разгромлены Энгельбэртам Дольфусам, Крайскі сышоў у падпольле. У студзені 1935 годзе быў схоплены паліцыяй, але адпушчаны на волю ў чэрвені 1936 году. Пасьля Аншлюсу здолеў уцячы з Аўстрыі і накіраваўся ў Швэцыю, ратуючыся ад перасьледу нацыстаў. Пасьля сканчэньня Другое сусьветнае вайны вярнуўся ў Аўстрыю ў 1946 годзе, але хутка вярнуўся ў Стакгольм, атрымаўшы працу ў аўстрыйскай амбасадзе ў Швэцыі. У 1951 годзе вярнуўся ў Вену, дзе атрымаў працу ва ўрадзе. У 1956 годзе быў абраны ў аўстрыйскі парлямэнт ад сацыялістаў. У лютым 1967 годзе ачоліў сацыялістычную партыю, а ў сакавіку 1970 году, пасьля таго як сацыялісты атрымалі большасьць на выбарах у парлямэнт, стаў канцлерам краіны. Гэты быў першы канцлер-сацыяліст з 1920 году.