Бэлізарыюс

Флявіюс Бэлізарыюс (па-грэцку: Φλάβιος Βελισάριος; 493, Тракія — 13 сакавіка 565) — вядомы бізантыйскі вайскавод армянскага паходжаньня, паплечнік імпэратара Юстыніяна I. Сыграў ключавую ролю ў працэсе адваёвы значнай часткі міжземнаморскай тэрыторыі, якая належала была, зьнішчанай за стагодзьдзе да таго, Заходняй Рымскай імпэрыі. Празь ягоныя ваенныя посьпехі атрымаў мянушку «Апошні з рымлянаў».

Бэлізарыюс
каля 505[1] — 13 сакавіка 565
Месца нараджэньня	Сапарава-Баня[d], Мёзія[d], Бізантыйская імпэрыя
Месца сьмерці	Канстантынопаль, Бізантыйская імпэрыя[2]
Род войскаў	армія Візантыйскай імперыі[d]
Званьне	magister militum[d]
Бітвы/войны	Iberian War[d] Vandalic War[d] Бізантыйска-гоцкія войны[d] Nika riots[d]
Бэлізарыюс у Вікісховішчы