Вадзянік

Вадзяні́к, Вадзяны́, Вадзяны́ дзед, Ві́рнік, Ціхо́ня^[1]: — у старадаўніх павер’ях многіх народаў дух-увасабленьне стыхіі вады; уладар пэўнага вадаёму й жывых істотаў у ім. У беларускім міталягічным сьветаглядзе — адзін з духаў падводнага гаспадарства з даўгімі валасамі, расплывістым тварам, укрыты водарасьцямі й цінай. Лічылі, што вадзянік жыве ў вірах рэкаў, асабліва каля млыноў (такі зваўся «вірнік»), на дне азёр, крыніцаў, глыбокіх калодзежаў («ціхоня»). Яму прыпісвалі рух і памутненьне вады, пару над ёй, разьлівы рэк, псаваньне рыбалоўных прыладаў, разбурэньне плацінаў, млыноў, гібель жывёлаў і людзей у вадзе.

Вадзянік (Дзіцячы музэй міталёгіі й лесу ў Заслаўі)