Ваймарская рэспубліка

Ва́ймарская рэспу́бліка (па-нямецку: Weimarer Republik) — гістарыяграфічная назва Нямецкай імпэрыі ў 1919—1934 гадах у гонар ўстаноўчага сходу, скліканага ў Ваймары для прыняцьця новай канстытуцыі. Афіцыйна дзяржава працягвала называцца «Нямецкая імперыя» (ням. Deutsches Reich).

Колішняя дзяржава Ваймарская рэспубліка лац. Vajmarskaja respublika па-нямецку: Deutsches Reich
Сьцяг Герб
Гімн	Гімн Нямеччыны
9 лістапада 1918[1] — 1933
Сталіца	Бэрлін
Афіцыйная мова	нямецкая
Супольныя граніцы	Першая Аўстрыйская Рэспубліка, Першая Чэхаславацкая Рэспубліка[d], Вольны горад Данцыг[d] і Морэснэт
Форма ўраду	зьмяшаная рэспубліка
Заканадаўчы орган	Райхстаг[d] і Райхсрат[d]
Сябра ў	Ліга народаў
Насельніцтва	66 027 000 чал. (1933)
Валюта	папяровая марка[d], Rentenmark[d] і райхсмарка[d]
Кіраўніцтва дзяржавы
Рэйхспрэзідэнт[d]	Паўль фон Гіндэнбург і Фрыдрых Эберт[d]
Райхсканцлер Ваймарскай Рэспублікі[d]	Філіп Шэйдэман[d], Густаў Баўэр[d], Канстанцін Ферэнбах[d], Ёзэф Вірт[d], Вільгельм Куно[d], Густаў Штрэзэман, Вільгельм Маркс[d], Ганс Лютэр, Генрых Брунінг[d], Франц фон Папен[d], Курт фон Шлейхер[d], Вільгельм Маркс[d], Герман Мюлер[d] і Герман Мюлер[d]
Папярэднік: Нямецкая імпэрыя і Савецкая Рэспубліка Саксоніі[d] Наступнік: Нямеччына і Вольны горад Данцыг[d]

Ваймарская рэспубліка 1919—1934 гадоў у Нямеччыне праіснавала большую частку мірнага пэрыяду паміж дзьвюма сусьветнымі войнамі. Пасьля Сакавіцкай рэвалюцыі 1848 году яна стала другой (і першай, увянчанай посьпехам) спробай установы ў Нямеччыне лібэральнай дэмакратыі. Яна завяршылася захопам улады НСДАП, якая стварыла таталітарную дыктатуру.