Ветразь (архітэктура)

Ветразь (у архітэктуры) — частка скляпеньня ў выглядзе трыкутніка, элемэнт купальнай канструкцыі, з дапамогай якога ажыцьцяўляецца пераход ад прастакутніка асновы да купала або барабана. Выгнутая паверхня ў купальнай канструкцыі нагадвае напоўнены ветрам карабельны ветразь. У драўляным дойлідзтве пры дапамозе ветразяў ажыцьцяўляўся пераход ад чацьвярыка да васьмярыка.

Купал на ветразях

У будынках на тэрыторыі Беларусі пачалі выкарыстоўвацца з XI ст., асаблівае пашырэньне атрымалі ў архітэктуры Адраджэньня, барока, клясыцызму^[1].