Вэнэсуэльская затока
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Вэнэсуэ́льская зато́ка (па-гішпанску: Golfo de Venezuela) — затока Карыбскага мора, якая абмывае вэнэсуэльскія штаты Сулія і Фалькон і калюмбійскі дэпартамэнт Ля-Гуахіра. Заходнія берагі вадаёму ёсьць паўвостраў Гуахіра. Пратока даўжынёй у 54 км злучае затоку з возерам Маракайба на поўдні. Калюмбія і Вэнэсуэла дасюль маюць даўнюю спрэчку наконт панаваньня над затокай, якая ёсьць няразьвязанай, не зважаючы на дзесяцігодзьдзі перамовы, якія вяла двухбаковая камісія. Канчаткова сухаземная граніца паміж дзяржаваымі была зацьверджаная толькі ў 1941 годзе, але марская ёсьць няўзгодненай дасюль.
Упершыню эўрапейцы наведалі затоку ў 1499 годзе, калі экспэдыцыя ачоленая Алёнсам дэ Ахэдам, у якой яго суправаджаў Амэрыга Вэспуччы, дасьледавала ўзьбярэжжа Вэнэсуэлы. Яны назьбіралі зьвестак і далі імя новай зямлі. Гэтая экспэдыцыя прыбыла ў затоку пасьля праходу празь Нідэрляндзкія Антыльскія астравы і паўвостраў Парагуана.
Remove ads
Крыніцы
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads