Віктар Ракаў

Віктар Афанасьевіч Ракаў (22 студзеня 1935; в. Целяшы, Прапойскі раён, Магілёўская вобласьць — 10 чэрвеня 2000) — беларускі паэт.

Віктар Ракаў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	22 студзеня 1935; в. Целяшы Прапойскі раён, Магілёўская вобласьць
Памёр	2000
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт
Дэбют	«Падарунак» // «Магілёўская праўда», 1956

Біяграфія

Нарадзіўся 22 студзеня 1935 году в. Целяшы Прапойскага раёну Магілёўскай вобласьці ў сям’і калгасьнікаў Афанасія Рыгоравіча, інваліда Вялікай Айчыннай вайны, і Анастасіі Іларыёнаўны, работніцы калгасу. Скончыў Целяшоўскую сярэднюю школу (1953), фізыка-матэматычны факультэт Магілёўскага пэдінстытуту (1958), Менскую вышэйшую партыйную школу (1971). Настаўнічаў у Целяшоўскай (1958—1960), Рэчкаўскай (1960—1965) сярэдніх школах на Магілёўшчыне.

Працаваў карэспандэнтам-арганізатарам Магілёўскага раённага радыёвяшчаньня (1965), загадчыкам сельскагаспадарчага аддзела шклоўскай раённай газэты «Ўдарны фронт» (1965—1969), літаратурным супрацоўнікам газэты «Звязда» (1969—1975), рэдактарам аддзелу публіцыстыкі часопісу «Полымя» (1975—1982). З 1982 году — адказны сакратар часопісу «Полымя». Сябра Саюзу пісьменнікаў Беларусі з 1979 году. Жыў ў Менску^[1].

Памёр 10 чэрвеня 2000 году^[2].

Творчасьць

Аўтар зборнікаў паэзіі «Вернасьць» (1968), «Акно ў зялёны сад» (1972), «Пазыўныя» (1975), «Песьня і памяць» (1979), «І сноп, і птах, і я…» (1983), «Жыць-палоць» (1995).

Літаратурнай дзейнасцю пачаў займацца ў студэнцкія гады. Першы верш надрукаваў у газэце «Магілёўская праўда». Паэзія В. Ракава прысьвечана вёсцы, бацькоўскай зямлі, сялянскай працы (зборнікі «Вернасьць», «Акно ў зялёны сад»). Пісаў пра пераемнасьць пакаленьняў («Пазыўныя», «Песьня і памяць», «І сноп, і птах, і я»), пра гераізм нашых людзей у гады Вялікай Айчыннай вайны, захапленьне прыгажосьцю прыроды, каханьне. У творах В. Ракава раскрываецца тэма любві да Радзімы, сыноўняй вернасьці Магілёўшчыне, Прысожжу. Пісаў таксама нарысы, крытычныя артыкулы, рэцэнзіі.

Узнагароды

• Грамата Вярхоўнага Савету БССР.