Віктар Цой

Ві́ктар Ро́бэртавіч Цой нарадзіўся ў Ленінградзе ў сям’і выкладчыка фізкультуры Валянціны Васільеўны Цой і інжынэра Робэрта Максімавіча Цоя. Адзінае дзіця ў сям’і. З 1974 да 1977 наведвае сярэднюю мастацкую школу, дзе ўзьнікае гурт «Палата № 6» на чале з Максімам Пашковым. Пасьля выключэньня за непасьпяховасьць з мастацкага вучылішча імя В. Сярова (зараз імя Мікалая Рэрыха) паступае ў СГПТВ-61 на спэцыяльнасьць «разьбяра па дрэве». У маладосьці быў прыхільнікам актора Міхаіла Баярскага і Ўладзімера Высоцкага, пазьней Бруса Лі, імідж якога пачаў пераймаць. Захапляўся ўсходнімі адзінаборствамі, прафэсійна выразаў фігуркі з дрэва нэцкэ.

Віктар Робэртавіч Цой
Дата нараджэньня	21 чэрвеня 1962(1962-06-21)[1][2]
Месца нараджэньня	Ленінград, РСФСР, СССР[3][4]
Дата сьмерці	15 жніўня 1990(1990-08-15)[1][2] (28 гадоў)
Месца сьмерці	Тукумскі раён[d], Латвійская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР[3][4]
Прычына сьмерці	дарожна-транспартнае здарэньне[5]
Месца пахаваньня	Багаслоўскія могілкі[d][6]
Месца вучобы	Санкт-Пецярбурская мастацкая вучэльня імя М. Рэрыха[d]
Занятак	паэт, актор, сьпявак, гітарыст, кампазытар, аўтар-кампазытар, кінаактор, маляр, аўтар-выканаўца, пясьняр, качагар, рок-музыка
Сябра ў	Кіно[d][7]
Жанры	рок-музыка, новая хваля[d], пост-панк, панк-рок[8][9][10][…] і інды-рок[8][9][10][…]
Бацька	Robert Tsoi[d]
Маці	Valentina Vasilevna Tsoi[d]
Дзеці	Аляксандар Цой[d]
Подпіс
Віктар Робэртавіч Цой у Вікісховішчы

Фільмаграфія

У 1988 годзе паводле вынікаў апытаньня кінакрытыкаў часопіса «Советский экран» за выкананьне ролі Моро Цой быў названы лепшым акторам году.

1. 1986 — «Йа-Хха» (дакумэнтальнае відэа). Рэжысэр Рашыд Нугманаў
2. 1986 — Канец канікул. Рэжысэр Сяргей Лысенка
3. 1987 — Рок (дакумэнтальныя кадры). Рэжысэр Аляксей Учыцель
4. 1988 — «Аса». Рэжысэр Сяргей Салаўёў
5. 1988 — «Іголка». Рэжысэр Рашыд Нугманаў
6. 1992 — «Апошні герой». Рэжысэр Аляксей Учыцель

Сям’я

• Марыяна Цой (1959—2005) — жонка
• Аляксандар Цой (1985) — сын

Глядзіце таксама

• Песьня «Хочу перемен!»