Вінцэнт Сарагоскі

Вінцэнт Сарагоскі, Віке́нцій Сараго́скі (па-гішпанску: Vicente de Zaragoza, па-лацінску: Vincentius Caesaraugustanus; Сьвяты Вінцэнт, Вінцэнт пакутнік, Вінцэнт Віценцій Аўгустапольскі, Вікенцій Дыякан, III стагодзьдзе, Уэска ці Osca, Тараконская Гішпанія — каля 304, Valentia Edetanorum) ─ раньнехрысьціянскі пакутнік, сьвяты Адзінай царквы, пацярпеў за веру пры імпэратары Дыяклетыяне.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Сьвяты Вінцэнт.

Вінцэнт Сарагоскі
Дата нараджэньня	III стагодзьдзе
Месца нараджэньня	Оска[d], Цэзараўгустанскі канвэнт[d], Тараконская Гішпанія[d], Гішпанія[d]
Дата сьмерці	каля 304
Месца сьмерці	Валентыя Эдэнаторум[d]
Прычына сьмерці	спаленьне[d]
Занятак	каталіцкі дыякан, дыякан
Навуковая сфэра	хрысьціянства[1]
Вінцэнт Сарагоскі ў Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Сьвяты Вінцэнт. Невядомы гішпанскі мастак. XVII ст.

Па няпэўных зьвестках, нарадзіўся ў ІІІ ст. у гішпанскім горадзе Хуэска. Служыў архідыяканам біскупа Сарагосы Валерыя, разам з якім быў арыштаваны ў Валенсіі падчас вялікага перасьледу хрысьціян пры цэзары Дыяклетыяне. Біскуп Валерый быў высланы на выгнаньне ў Францыю, а яго архідыякан пасьля жорсткага катаваньня прыняў пакутніцкую сьмерць. Яго спалілі на вогнішчы верагодна, 22 студзеня 304 году.

Культ

Пакутніцтва сьвятога Вінцэнта было апісана ў IV стагодзьдзі Прудэнцыем у яго творы Peristephanon — усхваленьні хрысьціянскіх пакутнікаў. Культ сьвятога хутка распаўсюдзіўся ў Заходняй Эўропе.

Пасьля спыненьня ганеньняў цела пакутніка было перанесена ў прыгарад Валенсіі, вядомы з таго часу як Сан-Вінцэнце-дэ-ла-Рокета. Падчас ісламскага валадарства на паўвостраве ў гэтым прадмесьці існавала значная хрысьціянская абшчына, якая лічыла Сьвятога Вінцэнта сваім заступнікам. Шанаваньне Вінцэнта мучаніка было шырока распаўсюджана ў масарабскім абрадзе, у яго гонар існавала адмысловая Імша.

Мошчы ў 1175 годзе былі перавезены ў Лісабон, розныя часткі мошчаў пасьля захоўваліся ў гарадах Францыі і Італіі. Пасьля аблогі Сарагосы ў 541 ці 542 годзе Франкскі кароль з дынастыі Мэравінгаў Хільдэбэрт I вывез з Гішпаніі туніку Сьвятога Вінцэнта. Заснаваны для захоўваньня рэліквіі кляштар стаў пазьней вядомы як Сэн-Жэрмэн-дэ-Прэ. Рука Сьвятога была вывезена ў Падую, а пасьля вернутая ў Валенсію. У цяперашні час рэліквія захоўваецца ў Катэдральным саборы гораду; штогод 22 студзеня, у Дзень сьвятога, у Валенсіі ладзіцца ўрачыстая працэсія.

Шанаваньне

Імя пакутніка Вінцэнта згадваецца ў самых старажытных мартыралёгах, а яго рэліквіі захоўваюцца ў розных месцах Эўропы. Сьвяты зьяўляецца апекуном вінаградараў, дрывасекаў, страхароў і ганчароў.Лічыцца заступнікам Валенсіі, Лісабону і Вічэнцы.

Успамін 22 студзеня ў каталіцкай царкве і 11 (24) лістапада — у праваслаўнай.

У гонар сьвятога названы востраў Сэнт-Вінсэнт у Карыбскім моры адкрыты Хрыстафорам Калюмбам 22 студзеня 1498 году, у дзень сьв. Вінцэнта.

Іканаграфія

У іканаграфіі традыцыйна малюецца маладым чалавекам у дыяканскім уборы з пальмавай галіной у руках. Іншыя іканаграфічныя атрыбуты ўзгадваюць да катаваньні, якім быў падвергнуты Сьвяты — краты для катаваньня агнём, крыж у форме літары X, млынавы жарон, крумкач (па адной з легенд, які абараніў пакутніка ад дзікіх зьвяроў).