Вісарыён Гарбук

Вісарыён Сьцяпанавіч Гарбук (11 лістапада 1913, в. Шкілякі Полацкага павету Віцебскай губэрні, цяпер Полацкі раён — 8 жніўня 1986, Пяцігорск, Расея) — беларускі празаік, паэт і перакладчык^[1].

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Гарбук.

Вісарыён Гарбук
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	11 (24) лістапада 1913 Шкілякі[d], Лепельскі павет[d], Віцебская губэрня, Расейская імпэрыя
Памёр	8 жніўня 1986(1986-08-08) (72 гады) Пяцігорск, Стаўрапольскі край, РСФСР, СССР
Пахаваны	Пяцігорск
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	перакладнік, пісьменьнік
Узнагароды

Жыцьцяпіс

Скончыў пэдтэхнікум у Лепелі. З 1933 году працаваў настаўнікам і вучыўся завочна, з 1935 году стацыянарна на літаратурным факультэце МВПІ. Пісаў вершы, займаўся ў сэкцыі паэтаў-пачаткоўцаў пры СП БССР.

Быў арыштаваны 26 красавіка 1936 году, сасланы на Калыму. Вызвалены ў 1940 годзе, а рэабілітаваны ў 1961 годзе. Працаваў настаўнікам у Мехаўскай школе (Гарадоцкі раён). У 1941—1946 гадах у Чырвонай Арміі; ваяваў пад Масквой, пад Варшавай, у Бэрліне. Франтавая хвароба на 14 гадоў прыкавала Гарбука да шпітальнага ложка; інвалід 1-й групы^[1]. Пасьля вайны жыў у Пяцігорску.

Творчасьць

Літаратурнай працай стала пачаў займацца ўжо цяжка хворым. Публікаваўся ў расейскім друку з 1957 году^[1], у беларускім — з 1961 году. Першы зборнік апавяданьняў выйшаў у 1963 годзе ў Менску. Перакладаў на беларускую мову казкі народаў Паўночнага Каўказу (зборнік «Напітак волатаў», Мн, 1969). У 1971 годзе паводле яго апавяданьня «Твар у палоску» зьняты тэлефільм. Сябра СП БССР (з 1963). Заслужаны работнік культуры БССР (1979).

Пісаў пераважна для дзяцей^[1].