Гайламір

Гайламір (ванд. Geilamir^[a], лац. Gelimerus; каля 480 — па 533) — апошні кароль вандалаў і аланаў, які кіраваў Афрыканскім каралеўствам у 530—534 гадох.

Гайламір
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 480[1], Афрыка[d], Прэтарыянская прэфектура Італіі[d], Бізантыйская імпэрыя
Памёр	553[1], Галятыя, Турэччына
Дынастыя	Хасдынгі[d]
Бацька	Гайлар

Біяграфія

Сын Гайлара, быў пляменьнікам Гунтамунда і Тразамунда. Заняў сталец у 530 годзе ў выніку паўстаньня супраць свайго стрыечнага брата Хільдэрыка, які прыхільна ставіўся да каталіцтва. Зрынуў яго з стальцу і зняволіў.

Аднавіў у дзяржаве традыцыйна прывілеяванае становішча арыянства, прыхільнікамі якога былі пераважна вандалы. Гэта выклікала рэакцыю бізантыйскага імпэратара Юстыніяна, які пад выглядам дапамогі Хільдэрыку і рымска-каталіцкаму насельніцтву накіраваў супраць узурпатара войска на чале з Бэлізарыюсам (533 год). Пачуўшы пра ўварваньне, Гелімер Гайламір свайго стрыечнага брата і яго прыхільнікаў. Разам з сваім братам Цазонам спрабаваў спыніць бізантыйскае нашэсьце. Аднак вандалы пацярпелі паразы ў дзьвюх бітвах. Па другой паразе Гайлімір зьбег у горныя раёны Нумідыі, але неўзабаве яго схапілі і перадалі імпэратарскай арміі бэрбэры. Прывезены ў Канстантынопаль, аднак быў памілаваны, і пераможца Юстыніян падараваў яму маёнтак у Галяцыі.

Глядзіце таксама

• Гайламір (імя)

Заўвагі

1. Менавіта такая форма імя значыцца на яго ўласных манэтах^[2]