Галоўчынскія

Галоўчынскія, Галаўчынскія — княскі род гербу Лебедзь у Вялікім Княстве Літоўскім.

Соф’я Галоўчынская, каля 1602 г.

Галоўчынскія лац. Hałoŭčynskija
Герб Лебедзь
Краіна паходжаньня	Вялікае Княства Літоўскае

Прозьвішча ўтварылася ад мястэчка Галоўчына каля Друцку. Пачынальнікам роду быў князь Мацьвей Мікіцініч, які прыехаў з дваром Алены, жонкі вялікага князя Аляксандра.

Паводле Каспэра Нясецкага паходзілі ад северскай галіны Рурыкавічаў. Самі Галоўчынскія часам выводзілі сябе з князёў Рапалоўскіх^[1]. Аднак генэалягічны зьвязак з гэтымі князямі не прасочваецца^[2].

Дзякуючы наданьням вялікай княгіні Алены адразу ўвайшлі ў лік найбольш заможных фэўдалаў Вялікага Княства Літоўскага. Спачатку спавядалі праваслаўе, пазьней перайшлі ў каталіцтва.

Згасаньне роду ў мужчынскай лініі адбылося зь сьмерцю князя Мікалая ў 1658 годзе.