Гнаявік

Гнаявік звычайны (па-лацінску: Geotrupes stercorarius) — цьвердакрылы жук зь віду гнаевікоў-землякопаў.

Гнаявік
Гнаявік звычайны
Клясыфікацыя
Царства	Жывёлы
Тып	Чэлясаногія
Кляса	Вусякі
Атрад	Цьвердакрылыя
Сямейства	Гнаевікі-землякопы
Род	Сапраўдныя гнаевікі
Від	Гнаявік
Бінамінальная намэнклятура
Geotrupes stercorarius
Гнаявік на Віківідах  Гнаявік у Вікісховішчы ITIS 929865 ·

Апісаньне

Мае даўжыню 14—25 мм. Афарбоўка цёмна-сіняватая, зь зеленаватым адлівам і мэталічным бляскам. Цела авальнае, выпуклае. На кожным надкрылку сем доўгіх шэрагаў ледзь заўважных кропак. Вусікі кароткія, у канцы пашыраюцца. На кожнай лапцы па некалькі шыпоў.

Шырока распаўсюджаны ў Эўропе. Дарослыя жукі сустракаюцца з красавіка па лістапад.

Жыцьцядзейнасьць

Жук харчуецца экскрэмэнтамі траваедных жывёлаў, часта пасяляецца побач з фэрмамі, таксама ў лясох. Сваімі заднімі лапамі вырабляе цвырканьне. Увесну самец і самка роюць у зямлёй пад купай гною ход, які можа мець даўжыню да 50 см. Ад яго самка прарывае бакавыя прахоны, у кожныя зь якіх прыносіць купку гною і адкладае яйка. Пасьля заляпляе праход гноем. Лічынкі, вылупіўшыся зь яйка, год харчуюцца гноем, пасьля чаго акукляюцца. Зь яе паўстае дарослы жук.