Гусенічны рухальнік

Гу́сенічны рухальнік — спосаб перамяшчэньня самаходных машын, у якім цягавы высілак ствараецца за кошт перамотваньня гусенічных стужак. Гусенічны рух забясьпечвае падвышаную праходнасьць. Вялікая плошча судотыку гусеніц з глебай дазваляе забясьпечыць нізкі ціск на грунт — (11,8—118 кн/м²), гэта значыць меншы за ціск нагі чалавека. Тым самым гусенічны рух засьцерагае ад глыбокага апусканьня ў грунт.

Гусеніца бульдозера

12 сакавіка 1837 году штабс-капітан расейскага войска Зьміцер Андрэевіч Заграскі падаў у Міністэрства фінансаў хадайніцтва пра выдачу яму патэнта на экіпаж з плосказьвенчатай мэталічнай гусеніцай. У кастрычніку 1837 году патэнт быў выдадзены. Прамыслоўцы не зацікавіліся і не ацанілі пераваг гусенічнага ходу, а Заграскі, ня маючы сродкаў, ня змог рэалізаваць сваё вынаходзтва, і ў 1839 годзе патэнт быў ануляваны. За мяжой вынаходнікам гусенічнага рухавіка лічыцца Рычард Эджуорт (1770 год).

Прылада гусенічнага рухавіка

1 — Вядучае кола, 2 — гусенічная стужка, 5 — апорныя коўзанкі

Вядучае кола

Часткова сабраны японскі танк Чы-Ну

• Вядучае кола.
• Гусеніцы.
• Апорныя коўзанкі.
• Падтрымныя коўзанкі.
• Мэханізм нацяжэньня зь ляніўцамі.
• Кампэнсавальныя прылады.

Тыпы гусенічнага рухавіка

• З падтрымнымі коўзанкамі, заднім вядучым колам і вольнымі ляніўцамі.
• Без падтрымных коўзанак з заднім разьмяшчэньнем вядучых колаў.
• З падтрымнымі коўзанкамі, перадпакоямі вядучым колам і апорным ляніўцам.
• Без падтрымных коўзанак зь пярэднім вядучым колам.

Недахопы гусенічнага рухавіка

• Хуткі знос трушчыхся дэталяў (вушы, пальцы)
• Паломкі тракаў пры нераўнамернай нагрузцы
• Трапляньне сьнегу і камянёў паміж гусеніцамі і коўзанкамі