Дзецкі

Дзецкі — за часамі Русі выхадзец з найніжэйшай («малодшай») часткі дружыны^[1], за часамі Вялікага Княства Літоўскага ў XV—XVII стагодзьдзях найніжэйшы ўраднік у сыстэме адміністрацыйнага кіраваньня, судовы выканаўца.

Этымалёгія

Мае славянскае паходжаньне ад слова дзеці^[2].

Вялікі князь літоўскі Жыгімонт Стары ў сваёй лацінамоўнай грамаце Дарагічынскай зямлі (Вільня, 1516 год) адзначаў, што ў «народнай літоўскай мове» (лац. vulgo Lituanico) судовыя выканаўцы называюцца «дзецкія» (Dzieczkie)^[3][4].

Вялікае Княства Літоўскае

Існавалі дзецкія вялікага князя, ваяводаў, намесьнікаў, цівуноў.

Уводзіў ва ўладаньне маёнткам, дастаўляў зьвінавачанага ў суд, арыштоўваў яго, ажыцьцяўляў судовае спагнаньне. Плата, якую атрымліваў дзецкі, называлася дзецкаваньне. Зь сярэдзіны XVI ст. функцыі дзецкага ў судох выконваў возны^[5].