Ваявода
вайсковае званьне From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Ваяво́да — службовая асоба, кіраўнік мясцовай адміністрацыі ў ваяводзтвах.

У Вялікім Княстве Літоўскім прызначаўся вялікім князем і панамі-радай пажыцьцёва з заможнай шляхты, ураджэнцаў гаспадарства.
Узначальваў адміністрацыйныя, гаспадарчыя і вайсковыя органы і ў значнай ступені выконваў судовыя функцыі. Мусіў праводзіць у жыцьцё распараджэньні і пастановы цэнтральных органаў улады і адначасна клапаціцца пра інтарэсы насельніцтва.
У сваёй дзейнасьці абапіраўся на намесьнікаў і памагатых, найбліжэйшымі зь якіх быў кашталян, што камандваў войскамі галоўнага замка ваяводы, а пры яго адсутнасьці — усімі ўзброенымі сіламі. Разам з ваяводам кашталян прадстаўляў інтарэсы ваяводзтва на вальным сойме. Намесьнік, або падваявода, выконваў адміністрацыйныя і судовыя абавязкі[1].
Remove ads
Глядзіце таксама
Крыніцы
Літаратура
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads