Дзеці Аліндаркі

«Дзе́ці Алінда́ркі» — раман беларускага пісьменьніка Альгерда Бахарэвіча, выдадзены ў 2014 годзе ў выдавецтве «Галіяфы».

Дзеці Аліндаркі
Аўтар:	Альгерд Бахарэвіч
Мова арыгіналу:	беларуская
Публікацыя:	2014
Выдавецтва:	Галіяфы[d]
Папярэдні твор:	Ніякай літасьці Альгерду Б[d]
Наступны твор:	Белая муха, забойца мужчын[d]

Сюжэт

Беларускія нацыяналісты загуляліся ў «Мову» і «Гісторыю». Яны ня хочуць прымаць рэчаіснасьці, у якой ніякай «Мовы» няма, а пануе адзін непахісны «Язык». Больш за тое: валоданьне «Мовай» лічыцца псыхічным і фізыялягічным адхіленьнем — наступствамі пухліны пад языком, якую можна купаваць у раньнім дзяцінстве. У бацькоў, якія таемна вучаць малых размаўляць па-беларуску, спэцыяльныя службы забіраюць дзяцей, высылаючы іх у папраўчыя піянэрлягеры, дзе на дзяржаўныя гранты праводзіць свае экспэрымэнты доктар-самавук.

Адзін з бацькоў выкрадае сына і дачку з папраўчага лягеру і праз сваю нядбаласьць пакідае адных у цёмным лесе. Далей мы бачым рэчаіснасьць пераважна праз прызму карціны сьвету хлопчыка і дзяўчынкі, у якіх на вуснах перамяшаліся «Мова» ды «Язык», а таксама тыя ідэалягемы, якія з дапамогай гэтых малаткоў забілі ў іх галовы дарослыя.

Кампазыцыя раману сабраная вакол цэнтральнай лініі, у якасьці якой Альгерд Бахарэвіч узяў кананічны сюжэт з казкі братоў Грым «Гэнзэль і Грэтэль». Гэтая фабула выкарыстоўваецца для таго, каб ізноў падняць тэму беларускай гістарычнай траўмы — экспансіі моўнага імпэрыялізму, суіснуе з карыкатурным афіцыйным патрыятызмам і іранічна апісаным нацыяналізмам.

Узнагароды

• Ляўрэат прэміі Беларускага ПЭН-цэнтру «Кніга году—2014» у намінацыі «Проза»^[1],
• Трэцяе месца Літаратурнай прэміі імя Ежы Гедройца 2015 году^[2]