Дым (адзінка падаткаабкладаньня)

Дым — адна з найдаўнейшых адзінак падаткаабкладаньня. Улучаў сялянскую гаспадарку зь зямлёй, пабудовамі, цяглавай і прадукцыйнай жывёлай і ўсім гаспадарскім рыштункам і начыньнем^[1].

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Дым (неадназначнасьць).

Зямельны надзел дымоў звычайна складаўся з ворнай зямлі і сенажатных угодзьдзяў, за карыстаньне якімі чальцы сям’і абавязаны былі выконваць на карысьць фэадала розныя павіннасьці — г.зн. службу.

Пасьля завяршэньня аграрнай рэформы (сярэдзіна XVI — 1-ая палова XVII стагодзьдзяў) асноўнымі аб’ектамі падаткаабкладаньня зрабіліся валока і служба, а дым пачаў атаясамлівацца з паняцьцем дома, двара.