Казанскае ханства

Каза́нскае ха́нства — фэадальная дзяржава, якая існавала ў 1445—1552 на землях у сярэднім цячэньні Волгі і на раце Каме. Сталіца — г. Казань.

Казанскае ханства قزان خانلغی Qazan Xanlığı Казан Ханлыгы
← 1438 (1445)—1552 →
Афіцыйная мова	старататарская
Сталіца	Казань
Найбуйнейшы горад	Казань
Форма кіраваньня Кан(Хан)	фэадальная Улу-Мухамед 1438—1445 Ядыгар-Мухамед 1553
Плошча  • агульная	75 000 км²
Незалежнасьць — ад Асманскай імпэрыі	1438 (1445)

Дзяржава ўзьнікла ў 1445 годзе, у часы распаду Залатой Арды. Землі, якія займала ханства, прыблізна адпавядала землям, займаным старажытнай булгарскай дзяржавай. Асноўную частку насельніцтва складалі чарамісы і башкіры, якія размаўлялі цюрскімі мовамі, а таксама мардвіны і чувашы, якія размаўлялі фіна-вугорскімі мовамі — у маскоўскіх крыніцах усе гэтыя народы называліся «татарамі». Ханства было захопленае Расейскім царствам у 1552 годзе.

Літаратура

• Геллер М. История Российской империи. В 2-х томах. — М.: МИК, 2001.