Калавуры

Кала́вуры (па-польску: Kałłaur, па-расейску: Каллаур) — беларускі шляхецкі род гербу Астоя. Узыходзіць да XVI ст. і занесены ў VI частку РК Менскае губэрні^[1].

Калавуры
Герб «Астоя»
Краіна паходжаньня	Вялікае Княства Літоўскае
Маёнтак	Калавуравічы

Гісторыя

Першая пісьмовая ўзгадка паведамляе пра баярына і мастаўнічага Хведзьку Ленкавіча Калаўра, які заключыў дагавор куплі-продажы зямлі пры княжаньні Боны Сфорцы ў Пінску ў 1521 годзе^[2] Калавуры прынялі ўдзел у Попісу войска Вялікага Княства Літоўскага ў 1528—1567 гады. У 1528 годзе Хведзька Ленкавіч і Дзяніс Каревулавіч зьявіліся ў складзе конных баяр. Чатыры Калаўра былі залічаны да вершнікаў ад Пінскага павету ў 1567 г.: возны Пінскага павету Пронко Дзянісавіч, Радка Сямёнавіч, Іван і Далмат.^[3]

У 1567 годзе ўпершыню ўзгадваецца в. Калаўр, дзе пасяліліся прадстаўнікі роду. У 1767 годзе ў Калавуравічах пражываў шляхціч Давыд Калавур^[4]. Пётар Калавур быў выбраны ў якасьці дваранскага дэпутата ад Пінску ў 1853 г.^[5] Калавуры падтрымалі паўстаньне К. Каліноўскага. Да палескага паўстанцкага аддзелу Р. Траўгута далучыўся Васіль Калавур.^[6] Верагодна, што да паўстаньня таксама далучыліся вучні Пінскай гімназіі Атон і Сьцяпан Калавуры, якія не зьявіліся ў навучальнай установе ў 1863 годзе^[7]. У 1933 г. удзельнікам паўстаньня Васілю, Сямёну Калавурам і Антону Шаламіцкаму быў усталяваны помнік у вёсцы Шаломічы.^[8][9]

У 1880 г. начальнікам Аўліеацінскага павету Расейскай імпэрыі быў прызначаны Васіль Калавур, усходазнаўца і археоляг Туркестану.^[10]

Шэраг прадстаўнікоў роду Калавураў быў рэпрэсаваны ў 1940-х — 1950-х гг. Паводле зьвестак адкрытых лістоў налічваецца 7 чалавек зь Пінскай вобласьці Беларускай ССР.^[11][12]

Прадстаўнікі роду

• Васіль Калавур (1838—1919) — начальнік Аўліеацінскага павету, усходазнаўца і археоляг.
• Канстанцін Калавур (нар. 1934) — доктар філялягічных навук, прафэсар факультэта замежных моваў у каледжы Насаў (у сыстэме Ўнівэрсытэту Нью-Ёрку).
• Павал Калавур (нар. 1962) — старшыня Нацыянальнага банку Рэспублікі Беларусь.