Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў (Пінск)

Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Пінску. Знаходзіцца ў прадмесьці Караліне, на гістарычнай Альбрэхтаўскай вуліцы^[a]. Твор архітэктуры барока. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя
Краіна	Беларусь
Места	Пінск
Каардынаты	52°07′11.60″ пн. ш. 26°06′55.07″ у. д.
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Пінская дыяцэзія
Архітэктурны стыль	барока
Дата заснаваньня	XVII ст.
Дата скасаваньня	1960
Статус	Ахоўная зона
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў на мапе Беларусі Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў на Вікісховішчы

Комплекс складаўся з мураванага касьцёла, драўляных кляштарнага корпуса і гаспадарчых пабудоваў. У наш час у будынку касьцёла разьмяшчаецца канцэртавая заля.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Малюнак А. Скірмунт, 1860 г.

У 1695 годзе маршалак вялікі Ян Караль Дольскі і яго жонка Ганна ахвяравалі пляц і 50 000 злотых на заснаваньне ў Пінску кляштару камуністаў. Неўзабаве на гэтыя сродкі збудавалі драўляныя касьцёл і кляштарны корпус.

У 1770 годзе на месцы драўлянага пачалося будаваньне мураванага касьцёла, завершанае ў асноўным да 1782 году. У 1784 годзе адбылося асьвячэньне касьцёла^[1].

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Краявіды Піншчыны, 1886 г.

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Пінск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзеяць. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі кляштар. З гэтага часу касьцёл дзеяў як прыпісны.

У 1860 годзе касьцёл адрамантавалі і пераасьвяцілі пад тытулам Найсьвяцейшай Тройцы.

Найноўшы час

У 1960-я гады савецкія ўлады зачынілі касьцёл.

Архітэктура

Касьцёл — 1-нэфавая базыліка без вылучанай апсыды. За галоўным алтаром нэфа разьмяшчаюцца закрысьціі. Таўшчыня муроў у асобных месцах перавышае 2 м. Бакавыя сьцены праразаюцца невялікімі аркавымі вокнамі і падзяляюцца лапаткамі. З боку галоўнага фасаду да касьцёла далучаецца 2-ярусная званіца з шатровым дахам і купалам. Яе ўпрыгожваюць пілястры і нішы.

Усярэдзіне заля перакрываецца высокімі крыжовымі скляпеньнямі. У нартэксе касьцёла разьмяшчаюцца галерэя (хоры) і сходы, умураваныя ў моцную сьцяну званіцы. Дэкаратыўная аздоба інтэр’еру не захавалася^[2].

Галерэя

Гістарычныя здымкі

• Старыя здымкі
• 
  1913 г.
• 
  1914 г.
• 
  1914 г.
• 
  1916 г.

• 
  1921
• 
  1921 г.
• 
  да 1939 г.
• 
  да 1939 г.

• 
  да 1939 г.
• 
  да 1939 г.
• 
  да 1939 г.
• 
  да 1939 г.

Сучасныя здымкі

• Сучасны стан
• 
  Агульны выгляд
• 
  Агульны выгляд
• 
  Галоўны фасад
• 
  Уваход

Заўвагі

1. Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Кірава, 37