Кратон

Крато́н (ад стар.-грэц. kratos — сіла, крэпасьць) — стабільны ўчастак кантынэнтальнай кары, архэйскага веку. Гэта найбольш старажытныя блёкі кантынэнтальнай кары, яны займаюць вялікую частку аб’ёму ўсіх кантынэнтаў. Тэрмін «кратон» быў уведзены нямецкім геолягам Гансам Штыле ў 1936 годзе^[1].

Паўночна-Амэрыканскі кратон паказаны карычневым. Бэзавым адлюстраваныя дэфармаваныя часткі кратону, зялёным — акрэцыйны комплекс які, сфармаваўся за апошнія 600 млн гадоў.