Крывяны ціск

Крывяны́ ціск — ціск крыві на сьценкі крывяносных сасудаў звыш атмасфэрнага. Ёсьць паказьнікам стану кровазвароту, абумоўлены нагнятальнай здольнасьцю сэрца, супраціўленьнем сасудаў і гідрастатычнымі сіламі. З узростам павышаецца^[1].

Вымярэньне крывянога ціску (2009 г.)

Віды

• Артэрыяльны. Павялічваецца пры скарачэньні (сыстале) сэрца: найбольшы, сысталічны ціск 115-125 мілімэтраў ртутнага слупка. Зьніжаецца пры расслабленьні (дыястале) сэрца: найменшы, дыясталічны ціск 70-80 мм ртутнага слупка. Розьніца між сысталічным і дыясталічным ціскам складае пульсавы ціск: найлепшы менш за 120/80 мм ртутнага слупка (сыст./дыяст.); звычайны 120-129/80-84 мм рт. слупка; высокі 130-139/85-89 мм рт. слупка; 1-я ступеня гіпэртаніі 140/90 мм ртутнага слупка^[2].
• Венозны. У пэрыфэрычных венах складае 60-100 мілімэтраў вадзянога слупка.
• Капілярны^[1].

Вымярэньне

• Бяскроўнае (непрамое). Сфігмаманомэтрам на плечавой артэрыі вымяраецца артэрыяльны ціск.
• Крывавае (прамое). Увядзеньнем у вену іголкі, злучанай са сфігмаманомэтрам, вымяраюць венозны ціск^[1].

• 
  Вымярэньне ціску сабе
• 
  Вымярэньне ціску іншаму