Крыж Аняліна

«Крыж Анялі́на» — няскончанае апавяданьне беларускага пісьменьніка Ўладзімера Караткевіча, выдадзенае пасьмяротна ў 1988 року.

«Крыж Аняліна»
Апавяданьне
Аўтар	Уладзімер Караткевіч
Мова	беларуская мова
Публікацыя
Дата публікацыі	1988 (няскончанае)
Электронная вэрсія

Уладзімер Караткевіч багата разоў наведваў Астравеччыну. Крыж, усталяваны ля былога маёнтку Аняліну, ён ужо згадваў у сваім вершы «Дом сябра»^[1][2]. Падчас аднаго з наведваньняў ён даведаўся пра зьвязаную з крыжам легенду. Паводле яе, у 1861 року ля Анялінскага крыжа пабывалі Канстанцін Каліноўскі і Ўладзіслаў Сыракомля ды пазнаёміліся тут з «Марыськай чарнабрывай». Захапіўшыся гэтым фактам, Уладзімер Караткевіч пачаў пісаць свой твор, Адам Мальдзіс — аповесьць «Восень пасярод вясны»^[3][4][5]. Па сьмерці Ўладзімера Караткевіча Мальдзіс перадаў машынапіс «Крыжа Аняліна» з рэдактарскімі праўкамі Беларускаму дзяржаўнаму архіву літаратуры і мастацтва^[6].

Твор «Крыж Аняліна» гучыць як песьня роднай прыродзе, гімн жыцьцю, сьветлая журба і павага да чалавека, сардэчнае разуменьне перажываньняў і клопатаў людзкіх^[5]. Уключаны ў 3-і том выбраных твораў пісьменьніка (1988)^[7]