Кэйнсіянства

Кэйнсія́нства — эканамічная школа, распачатая Джонам Кэйнзам у ягонай працы «Агульная тэорыя занятасьці, адсотку й грошай» (па-ангельску: The General Theory of Employment, Interest and Money), выдадзеная ў 1936 годзе.

Эканамічныя сыстэмы

Традыцыйная эканоміка

Рынкавая эканоміка

Плянавая эканоміка

Рабаўладальніцкі лад

Фэадалізм

Зьмяшаная эканоміка

Эканамічныя тэорыі

Мэркантылізм

Фізыякраты

Клясычная школа

Марксізм

Маржыналізм

Інстытуцыяналізм

Кэйнсіянства

Нэаклясычная школа

Манэтарызм

Галіновыя паняцьці

Эканоміка ведаў

Эканоміка гульнявая

Эканоміка працы

Ваенная эканоміка

Інфармацыйная эканоміка

Паняцьці і мадэлі

Партысіпатыўная эканоміка

Істытуцыянальная эканоміка

Першасны сэктар эканомікі

Другасны сэктар эканомікі

Троесны сэктар эканомікі

Зялёная эканоміка

Сусьветная эканоміка

Аўтаркія

Адчыненая эканоміка

Віртуальная эканоміка

Ценявая эканоміка

Асноўныя ідэі

Кэйнсіянства выкарыстоўвае тыя ж агульнанавуковыя мэтады, што й клясычная школа эканамічнай думкі ці нэаклясычная школа, але робіць іншыя гіпотэзы й вывады. Асноўнае месца ў кэйнсіянстве займае Тэорыя эфэктыўнага попыту: для ўніканьня эканамічных крызісаў спажываньне павіннае заўсёды трымацца пэўнага ўзроўню. Дзеля гэтага ў эканоміку можа ўмешвацца дзяржава.

Шляхі ўплыву дзяржавы:

• рэгуляваньне мінімальнае заработнае платы
• стварэньне працоўных месцаў
• датацыі
• дзяржаўныя закупкі

Праца Кэйнса мела шырокую ўсьвядомасьць ва ўсім сьвеце, была скарыставаная ў эканамічнай палітыцы мноства краінаў на працягу дзесяцігодзьдзяў. Узьнікненьне эканамічнае тэорыі Кэйнса вымяноўваюць Кэйнсіянскай рэвалюцыяй. Узьнікненьне напрамку маржыналізм, якое крытыкавала кэйнсіянства, стала вымяноўвацца манэтарыская контррэвалюцыя. Разьвіцьцё кэйнсіянства пасьлядоўнікамі Кэйнса мянуюць нэакэйнсіянствам й посткэйнсіянствам.