Люцыюс I

Лю́цыюс І (па-лацінску: Lucіus І; ? — 5 сакавіка 254) — 22-і папа рымскі з 25 чэрвеня 253 году па 5 сакавіка 254 году.

Люцыюс І

Lucіus
Люцыюс І, Папа Рымскі
Пачатак папства	25 чэрвеня 253
Канец папства	5 сакавіка 254
Папярэднік	Карнэлі
Наступнік	Стэфан I
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	? Рым
Памёр	5 сакавіка 254 Рым, Рымская імпэрыя
Пахаваны	катакомбы сьвятога Калікста[d]
Дэнамінацыя	хрысьціянства і Каталіцкая царква[1]
Бацькі	Парфірыян ?
Заняткі	каталіцкі сьвятар
Дзень памяці	4 сакавіка
Люцыюс I ў Вікісховішчы

Пантыфікат

Люцыюс нарадзіўся ў Рыме й быў сынам Парфірыяна. Папам быў абраны, імаверна, 25 чэрвеня 253 году. Яго абраньне адбылося падчас ганеньняў, якія выклікалі выгнаньне яго папярэдніка Карнэліюса. Люцыюс таксама быў выгнаны неўзабаве пасьля атрыманьня сьвятарства, але змог атрымаць дазвол на вяртаньне.

Люцыюс згадваецца ў лістах Кіпрыяна Картагенскага у сувязі з навацыянскім расколам. Яго сьвята адзначаецца 5 сакавіка. Гэтая дата адзначана ў Рымскім Мартыралогу:

«На могілках Каліста на Апіянскай дарозе ў Рыме пахаваны сьв. Люцыюс, папа, пераемнік сьв. Карнілія, за веру ў Хрыста ён перанёс выгнаньне й дзейнічаў як выдатны спаведнік, з памяркоўнасьцю й асьцярожнасьцю, у цяжкія часы»^[2].

Памёр 5 сакавіка 254 году.

Сучаснасьць

У 1969 годзе сьвята папы Люцыюса было выключанае з «Галоўнага рымскага календара», збольшага з-за неабгрунтаванасьці званьня «мучаніка», зь якім ён раней шанаваўся^[3]. Адзначаны ў Lіber Pontіfіcalіs як мучанік, пацярпелы пры Валерыяне, ён памёр да пачатку ганеньняў, якія пачаліся пасьля сакавіка 254 году^[4].

Надмагільле папы Люцыюса існуе дагэтуль у катакомбах сьв. Каліста. Яго мошчы былі пасьля перанесены ў царкву Санта-Чэчылія-ін-Трастэвэрэ разам з мошчамі сьв. Цэцыліі й іншымі. Яго галава захоўваецца ў рэлікварыі Сабора сьв. Ансгара ў Капэнгагене. Гэтая рэліквія была прывезена ў Роскіле каля 1100 году, пасьля таго як сьв. Люцыюс быў абвешчаны заступнікам Даніі й вострава Зэландыя. Паводле легенды, жыхароў Роскіле даймалі дэманы, якія нічога не баяліся, акрамя чэрапа Люцыюса. Пасьля Рэфармацыі чэрап быў выстаўлены ў зале Каралеўскага палаца Фрэдэрыка ІІІ у Капэнгагене разам з акамянелым эмбрыёнам і іншымі адметнымі экспанатамі, пазьней перададзены ў Нацыянальны музэй Даніі й у 1908 годзе вернуты каталіцкай парафіі. Галава папы Люцыюса зьяўляецца адной зь нямногіх рэліквіяў, якая перажыла Рэфармацыю ў Даніі.