Лесьбійская эротыка
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Лесьбійская эротыка — эротыка, якая паказвае ў выяўленчым мастацтве лесьбіянства, якая зьяўляецца выразам плоцкага жыцьця жанчыны з жанчынаю.
Лесьбіянства было тэмай эратычнага мастацтва, па меншай меры, з старажытных часоў. На працягу большай часткі гісторыі кіно і тэлебачаньня, лесьбіянства лічылася непрымальным, хоць з 1960-х гадоў яно ўсё часьцей становіцца асобным відам кіно. У парнаграфіі паказ лесьбійскага сэксу стварае папулярны спосаб заробку, які накіраваны ў бок мужчын гетэрасэксуальнай аўдыторыі.[1].
На працягу 1970-х гадоў, паказ сэксу паміж жанчынамі былі ў значнай ступені абмежаваныя паказам мяккае парнаграфіі. Аднак былі выключэньні: "Вішня, Гары і Ракель!" (1970), "Лік" (1974), "Эманюэль" (1974), і "Білітыс" (1977). Хоць з канца 1960-х гадоў гетэрасэксуальныя сцэны былі часткай пануючага кіно, адпаведныя выявы зносінаў паміж жанчынамі (якія маюць палавыя кантакты толькі паміж сабой) былі рэдкасьцю. Пачалі рабіць іх на працягу 1980-х гадоў. Яны, як правіла, былі ў фільмах, якія былі з толькі лесьбійскай тэматыкай.
Адносіны жанчын з жанчынамі апісаў трохі ў аповесьці «Драма» коратка апісаў І. Шамякін:
... нават дактарам, жанчынам, яна ні разу не дазволіла на мэдаглядах мацаць у тым месцы, праўда, ніводная і не настойвала на гэтым: не ў сталоўках практыку праходзіць — на заводах. Толькі адна па-матчынаму ласкава пагладзіла яе жывот, ногі, пахваліла:
«Прыгожае ў цябе цела. Во будзе шчасьце камусь.»
Гэта яе ўсхвалявала мацней, чым усе заляцаньні студэнтаў і нават выкладчыкаў.— «Драма» Іван Шамякін[2].
Remove ads
Парнаграфія
Гэнры і Джун (1990) было некалькі лесьбійскіх сцэн, у тым ліку адзін, які быў разгледжаны досыць выразна, каб надаць фільму рэйтынг NC-17. "Асноўная похаць" (1992) утрымлівае мяккае лесьбійскую парнаграфію. Пазьней, у 1990-х гадах, лесьбійская эротыка стала часткаю кіно.
Глядзіце таксама
Крыніцы
Вонкавыя спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads