Лётар I

Лётар I (па-нямецку: Lothar, па-француску: Lothaire, 795 — 29 верасьня 855, Прум) — імпэратар Захаду ў 817—855 гадох, кароль Баварыі ў 814—817 гадох, кароль Італіі ў 818—843 гадох, кароль сярэдняга каралеўства ў 843—855 гадох, з дынастыі Каралінгаў, старэйшы сын Людовіка Пабожнага й Ірмэнгарды зь Хеспэнгаў. З 817 году быў суправіцелем бацькі, але на граматах ягонае імя сустракаецца побач з бацькаўскім толькі з 825 году. 5 красавіка 823 году папа Пасхаліюс I усклаў на яго, у царкве Сьвятога Пятра ў Рыме, імпэратарскую карону.

Лётар I
імпэратар Захаду[d][1], кароль Італіі[d][2] і кароль франкаў[d][2]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	795[3], Altdorf[d], Landshut[d], Ніжняя Баварыя[d], Баварыя[4]
Памёр	29 верасьня 855[5], Прум[d], Нямеччына[6][7][8]
Пахаваны	Прумскае абацтва[d]
Нашчадкі	Людовік II[9], Лётар II[d][10], Карл з Правансу[d][11], Ратруда[d][12], Гільтруда[d][13], Бэрта[d][14], Ірмэнгарда[d][15], Гізэла[d][16] і Карляман[d][17]
Дынастыя	Каралінгі[5]
Сужэнец	Ірмэнгарда Турская[d][5]
Бацька	Людовік I Пабожны[5]
Маці	Ірмэнгарда з Эсбае[d][5]