Лівікаўская карэльская мова

Лі́вікаўская карэ́льская мова (альбо лі́ві-карэ́льская, лі́вікаўская, алонецка-карэ́льская) — мова прыбалтыйска-фінскае падґрупы фіна-валжанскае ґрупы фіна-вугорскае галіны ўральскае моўнае сям’і, на якой размаўляе лякальная ґрупа карэлаў лівікі. Часта разам з уласнакарэльскай, людзікаўскай карэльскай і цьверскай карэльскай мовамі лічыцца адной з гаворак агульнае карэльскае мовы. Як і іншыя карэльскія мовы, лівікаўская карэльская мова мае свой уласны літаратурны стандарт.

Лівікаўская карэльская мова
livgiläine karjalan kieli
Ужываецца ў	Расеі
Рэгіён	поўдзень Карэліі
Колькасьць карыстальнікаў	прыкладна 19 000 чал.[1]
Клясыфікацыя	Уральская сям’я Фіна-вугорская галіна Фіна-волская група Прыбалтыйска-фінская падгрупа
Афіцыйны статус
Афіцыйная мова ў	—
Дапаможная мова ў	Рэспубліцы Карэлія[2] мова нацыянальнае меншасьці
Рэгулюецца	—
Статус:	5 Разьвіваецца[d][3]
Пісьмо	лацінскае пісьмо[d] і карэльскі альфабэт[d]
Коды мовы
ISO 639-1	—
ISO 639-2(Б)	—
ISO 639-2(Т)	—
ISO 639-3	olo
SIL	olo

На лівікаўскай карэльскай мове размаўляюць пераважна на поўдні рэспублікі Карэлія, у раёне ўзьбярэжжа Ладаскага возера — на тэрыторыі Алонецкага, Піткяранцкага, Пражынскага і Суаярвскага раёнаў.

Агульная характарыстыка

Пісьмовасьць

Лівікаўская карэльская мова зьяўляецца першай сярод карэльскіх моваў, для якой было зафіксавана ўжываньне пісьмовасьці. Гэты тэкст уяўляе сабой замову ад нячысьцікаў, што запісана кірылічным тэкстам на наўгародзкай берасьцяной грамаце № 292, якая датуецца ХІІІ стагодзьдзем

Сучасны выгляд лівікаўскага карэльскага альфабэту.

A a	B b	Č č	D d	Ǯ ǯ	E e	F f	G g
H h	I i	J j	K k	L l	M m	N n	O o
P p	R r	S s	Š š	Z z	Ž ž	T t	U u
V v	Ü ü	Ä ä	Ö ö	'

Дыялекты

Лівікаўская карэльская мова падзяляецца на 8 гаворак: віцельскую, вядлозерскую, коткацьярвскую, некульскую, рыпушкальскую, салмінскую, сямозерскую і тулемаярвскую.

Грамадзкае жыцьцё

Паводле закону рэспублікі Карэлія аб дзяржаўнай падтрымцы карэльскае, вэпскае й фінскае моваў карэльскія мовы маюць магчымасьць на атрыманьне дапамогі з боку дзяржавы, а таксама могуць ужывацца ў дзяржаўных, навучальных установах і сродках масавае інфармацыі, ґарантуецца права на атрыманьне адукацыі на карэльскіх мовах. Але нягледзячы на гэта, ніводная з карэльскіх моваў ня мае статусу дзяржаўнай у рэспубліцы Карэлія^[4].

На лівікаўскай карэльскай мове выходзіць ґазэта Oma Mua.