Міжнародны камітэт славістаў

Міжнародны камітэт славістаў — міжнароднае навуковае аб’яднаньне, заснаванае ў верасьні 1955 году ў Бялградзе.

Міжнародны камітэт славістаў
Міжнародны зьезд славістаў (Бялград, 2018 г.)
Абрэвіятура	МКС
Дата ўтварэньня	15 верасьня 1955 (69 гадоў таму)
Тып	навуковае
Юрыдычны статус	міжнароднае аб’яднаньне
Мэта	разьвіцьцё навук пра славянскія мовы і літаратуры, гісторыю культуры славянскіх народаў[1]
Месцазнаходжаньне	Бялград (Сэрбія)
Дзейнічае ў рэгіёнах	славянскія краіны
Сяброўства	42 нацыянальныя камітэты (2018 г.)
Афіцыйныя мовы	расейская
Старшыня	Аляксандар Лукашанец
Намесьнік	Генадзь Цыхун
Сакратар	Сяргей Важнік
Куратар камісіяў	Станіслаў Гайда
Асноўныя асобы	Сантэ Грачоці(uk), Ганс Роце(de), Януш Сяткоўскі[прыбраць шаблён][2]
Кіроўны орган	Прэзыдыюм
Колькасьць супрацоўнікаў	12 (2018 г.)

Кожныя 5 гадоў ладзіць Міжнародны зьезд славістаў. Праводзіць абмен выданьнямі між славяназнаўчымі камітэтамі краінаў-удзельніцаў.

Кіраваньне

• Пленум. Складаецца з прадстаўнікоў славяназнаўчых камітэтаў краінаў-удзельніцаў і прадстаўніка славянскай народнасьці лужычанаў (у Нямеччыне). Склікаецца аднойчы на 5 гадоў. Ухваляе рашэньні простай большасьцю галасоў прысутных прадстаўнікоў. Выбірае са свайго складу Прэзыдыюм. Зацьвярджае праграму працы зьезда і колькасьць дакладаў на ім. Ухваляе склад камісіяў. Зацьвярджае рашэньні аб уступленьні ў міжнародныя аб’яднаньні.
• Прэзыдыюм. Складаецца са старшыні і яго намесьнікаў. Старшыня, адзін з намесьнікаў і сакратар прадстаўляюць краіну наступнага зьезду. Выконвае рашэньні Пленума. Прызначае сакратара, сакратара-куратара камісіяў і скарбніка. Склікае славяназнаўчыя нарады^[3].

Камісіі

На 2013 год пры Міжнародным камітэце славістаў працавала 35 камісіяў:

• славянскай анамастыкі,
• царкоўнаславянскіх слоўнікаў,
• археалягічная,
• лінгвістычнай бібліяграфіі,
• перакладазнаўчая(en),
• славянскага словаўтварэньня,
• параўнальных дасьледаваньняў славянскіх літаратураў,
• фразэалягічная,
• славянскай паэтыкі,
• дыялекталягічная,
• славянскай лексыкалёгіі і лексыкаграфіі,
• сучаснай гісторыі славянаў,
• ібэрыйска-славянскіх параўнальных дасьледаваньняў,
• дасьледаваньня балта-славянскіх сувязяў,
• балканскай лінгвістыкі,
• этналінгвістычная,
• сацыялінгвістыкі,
• славянскіх літаратурных моваў,
• славянскіх мікрамоваў,
• выкладаньня славянскіх моваў і літаратураў,
• фальклярыстычная,
• славянскіх моўных кантактаў,
• граматычнага ладу славянскіх моваў,
• гісторыі славістыкі,
• фанэтычна-фаналягічная,
• Агульнаславянскага лінгвістычнага атлясу,
• кампутарнай апрацоўкі славянскіх рукапісаў і старадрукаваных кніг,
• Біблейская,
• этымалягічная,
• славянскай аспэкталёгіі,
• дасьледаваньня стараверства,
• кампаратывістычнай і літаратуразнаўчай бібліяграфіі,
• корпусная,
• гістарычнай і культуразнаўчай балканістыкі^[4].