Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Рэспублікі Беларусь

Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Рэспублікі Беларусь (Мінпрацы Беларусі) — ведамства ўраду Беларусі, упаўнаважанае парадкаваць занятасьць. Міністар працы і сацыяльнай абароны прызначаецца й здымаецца з пасады прэзыдэнтам. З 13 чэрвеня 2024 году пасаду міністра займае Натальля Паўлючэнка(be)^[3].

Міністэрства працы і сацыяльнай абароны Рэспублікі Беларусь
Абрэвіятура	МПСА РБ
Дата ўтварэньня	25 жніўня 1991 (33 гады таму)
Штаб-кватэра	Менск, пр. Пераможцаў, д. 23, к. 2
Міністарка	Натальля Паўлючэнка(be)
Першы намесьнік	Андрэй Лабовіч
Намесьнікі	Іван Лаўрыновіч, Ігар Старавойтаў, Валер Кавалькоў
Зьвязаныя кампаніі	«Беларускі пратэзна-артапэдычны аднаўленчы цэнтар»
Бюджэт	79,2 мільярды рублёў[1] (2010 год; 26,5 мільёны $[2])
Сайт	mintrud.gov.by

Будова

• Апарат — 3 галоўныя ўправы, 12 управаў, 2 сэктары, дэпартамэнт і Фонд сацыяльнай абароны насельніцтва;
• 7 камітэтаў вобласьцяў і Менску па працы, занятасьці й сацыяльнай абароне;
• Інстытуты — навукова-дасьледніцкі ды павышэньня кваліфікацыі і перападрыхтоўкі;
• Віцебскі й Гарадзенскі абласныя ды рэспубліканскі цэнтры прафэсійнай арыентацыі моладзі;
• Прадпрыемства «Беларускі пратэзна-артапэдычны аднаўленчы цэнтар» («БПААЦ»);
• Гуртажытак для вэтэранаў, рэабілітацыйны цэнтар для дзяцей-інвалідаў;
• Санаторыі — «Белая Вежа» (пасёлак Прыазёрны, Камянецкі раён, Берасьцейская вобласьць), «Бярэзіна» (места Барысаў, Менская вобласьць), «Вяжуці» (вёска Пруды, Маладэчанскі раён, Менская вобласьць), «Ясельда» (в. Пачэпава, Пінскі раён, Берасьцейская вобласьць).

Паўнамоцтвы

Паводле ўставы міністэрства валодае паўнамоцтвамі на:

• ухваленьне пастановаў аб працы, занятасьці, сацыяльнай абароне ды аднаўленьні насельніцтва;
• стварэньне, ператварэньне й спыненьне дзейнасьці падпарадкаваных установаў;
• разьлік для ўхваленьня ўрадам пражытковага мінімума на душу насельніцтва й па грамадзка-ўзроставых групах;
• улік галіновых пагадненьняў;
• падача ва ўрад прапановаў аб касаваньні пастановаў іншых ведамставаў;
• прадстаўніцтва ўраду ў адпаведных міжведамасных міжнародных арганізацыях ды заключэньне адпаведных міжнародных пагадненьняў;
• выпуск пэрыядычных выданьняў;
• правядзеньне ведамасных нарадаў ды сэмінараў;
• запыт зьвестак ва ўстановах^[4].