Міністэрства фінансаў Рэспублікі Беларусь

Міністэ́рства фіна́нсаў Рэспу́блікі Белару́сь (Мінфін Беларусі) — ведамства ўраду Беларусі, упаўнаважанае кіраваць дзяржаўным скарбам. Міністар фінансаў прызначаецца й здымаецца з пасады прэзыдэнтам, а намесьнікі міністра — Радаю міністраў па ўзгадненьні з прэзыдэнтам.

Міністэрства фінансаў Рэспублікі Беларусь
Абрэвіятура	Мінфін РБ
Дата ўтварэньня	25 жніўня 1991 (33 гады таму)
Штаб-кватэра	Менск, вул. Савецкая, д. 7
Міністар	Юры Селівёрстаў
Першы намесьнік	Зьміцер Кійко
Намесьнікі	Уладзіслаў Татарыновіч, Вольга Тарасевіч, Алена Печань[1]
Зьвязаныя кампаніі	«Белдзяржстрах», «Белэксімгарант»
Бюджэт	278 млрд рублёў[2] (2009 год; 99,2 млн $[3])
Сайт	minfin.gov.by

Будова

• Цэнтральны апарат — 9 галоўных управаў, 2 дэпартамэнты, 9 управаў, па адной інспэкцыі, скарбніцы ды групе, а таксама адзін аддзел^[1];
• 7 управаў выканаўчых камітэтаў вобласьцяў ды Менску;
• Прадпрыемствы «Белдзяржстрах», «Беларуская нацыянальная перастрахавальная арганізацыя», «Белэксімгарант», «Гомельскі Крышталь», «Інфармацыйна-вылічальны цэнтар Мінфіну РБ», «Папяровая фабрыка дзяржаўных знакаў» (Барысаў), «Крыптатэх», «Менская фабрыка друку», «Белбланкавыд», «Рэспубліканскі цэнтральны дэпазітарый каштоўных папер»;
• Навучальныя ўстановы — Менскі фінансава-эканамічны каледж, Цэнтар падрыхтоўкі, павышэньня кваліфікацыі і перападрыхтоўкі кадраў (ЦППКПК) Мінфіну^[4].

Задачы

• парадкаваньне, кіраваньне ды ўзгадненьне фінансавай дзейнасьці ведамстваў ураду;
• выкарыстаньне скарбу для павышэньня выніковасьці вытворчасьці ды дзяржаўных прыбыткаў;
• распрацоўка прапановаў аб пазычаньні;
• павышэньне выніковасьці падаткаабкладаньня ды выкананьня дзяржаўнага каштарысу;
• прыцягненьне, выкарыстаньне й пагашэньне вонкавых дзяржаўных пазыкаў;
• нагляд за захаваньнем зацікаўленасьцяў дзяржаўнага скарбу;
• парадкаваньне гандлю каштоўнымі мэталамі й камянямі ды стварэньне іх запасу;
• парадкаваньне распрацоўкі й вытворчасьці бясьпечных папераў;
• нагляд за страхаваньнем;
• ліцэнзаваньне й нагляд за выкананьнем выдадзеных дазволаў;
• парадкаваньне рахункаводзтва й справаздачнасьці;
• парадкаваньне й нагляд за выкананьнем заканадаўства аб аўдыце;
• нагляд за выпускам, абаротам ды пагашэньнем каштоўных папераў.

Паўнамоцтвы

• атрыманьне на свой запыт ад установаў зьвестак аб выкарыстаньні дзяржаўных сродкаў, а таксама рахункаводчыя справаздачы аб выкананьні абавязкаў перад дзяржаваю;
• атрыманьне на свой запыт ад выканаўчых камітэтаў вобласьцяў ды Менску зводы мясцовых каштарысаў ды справаздачы аб іх выкананьні;
• прыпыненьне выдаткоўваньня дзяржаўных сродкаў атрымальнікам, якія не падаюць ва ўстаноўленыя тэрміны справаздачы аб іх выкарыстаньні, выкарыстоўваюць іх не па прызначэньні або атрымалі іх незаконна;
• выдача пазыкаў паводле дзяржаўнага каштарысу ды ўкладаньне вольных сродкаў у каштоўныя паперы ды гаспадарчую дзейнасьць;
• выдача на запыт выканаўчых камітэтаў вобласьцяў ды Менску пазыкаў на выкананьне мясцовых каштарысаў, абумоўленых іх пагашэньнем да канца справаздачнага году;
• пакрыцьцё стратаў зводных каштарысаў вобласьцяў ды Менску пры зьмяншэньні прыбыткаў або павелічэньні выдаткаў мясцовых каштарысаў;
• спагнаньне са зводных каштарысаў вобласьцяў ды Менску сродкаў у дзяржаўны каштарыс пры ўхваленьні Радамі дэпутатаў пастановаў, што зьмяншаюць прыбыткі або павялічваюць выдаткі дзяржаўнага каштарысу;
• спагнаньне незаконна атрыманых або не па прызначэньні скарыстаных сродкаў каштарысу, а таксама запазычанасьцяў ды адсоткаў па каштарысных пазыках;
• выдаткоўваньне сродкаў да ўхваленьня закона аб рэспубліканскім каштарысе на бягучы год у памеры 1/12 ад мінулагодніх выдаткаў;
• выпатрабаваньне дадзеных аб прыбытках ды выдатках дзяржаўных пазабюджэтных сродкаў ды сродкаў ад прыбытковай дзейнасьці бюджэтных установаў;
• выдача банкам загадаў аб прыпыненьні разьлікаў рахункаў распарадчыкаў дзяржаўных сродкаў пры парушэньні імі заканадаўства;
• праверка выкарыстаньня дзяржаўных сродкаў^[5].

Глядзіце таксама

• Сьпіс міністраў фінансаў Рэспублікі Беларусь