Народны камісарыят асьветы Беларускай ССР

Наро́дны камісарыя́т асьве́ты Белару́скай ССР быў утвораны 17 сьнежня 1920 году на базе Камісарыяту асьветы Ваенрэўкаму БССР. З 1946 году пераўтвораны ў Міністэрства асьветы БССР.

Народны камісарыят асьветы Беларускай ССР
Абрэвіятура	Наркамасьветы БССР
Папярэднік	Камісарыят асьветы Часовага рабоча-сялянскага ўраду Беларусі (1919) Камісарыят народнай асьветы БССР (1919) Камісарыят асьветы Ваенрэўкаму БССР (1920)
Наступнік	Міністэрства асьветы БССР
Дата ўтварэньня	17 сьнежня 1920
Дата спыненьня існаваньня	26 сакавіка 1946
Штаб-кватэра	Менск
Кіроўны орган	Савет народных камісараў БССР

Наркамы

• Марыя Фрумкіна (1920)
• Усевалад Ігнатоўскі (1920—1926)
• Антон Баліцкі (1926—1929)
• Антон Платун (1929—1933)
• Аляксандар Чарнушэвіч (1933—1936)
• Аляксандар Варончанка (1936)
• Анані Дзякаў (1936—1937)
• Уладзімер Півавараў (1937—1938)
• Еўдакія Уралава (1938—1946)

Беларусь

У сьнежні 1920 году Народны камісарыят асьветы Беларускай ССР зрабіў Надзвычайную камісію ліквідацыі непісьменнасьці свай спэцыяльнай камісіяй, якая кіравала навучаньнем малапісьменных у 1920—1930 гадах. У 1921—1922 навучальным годзе ў школах для непісьменных займалася 12 200 чалавек^[1]. У сьнежні 1921 году Савет народных камісараў Беларускай ССР вылучыў Намкамасьветы БСССР 2 млн рублёў на выданьне твораў навукоўцаў і пісьменьнікаў на беларускай мове ў рамках беларусізацыі^[2].

У 1923 годзе стварылі грамадзкае аб’яднаньне «Далоў непісьменнасьць», удзельнікаў якой зь ліку інтэлегенцыі, навучэнцаў і работнікаў называлі культармейцамі. У 1929 годзе ў БССР працавала каля 4000 гурткоў і пунктаў ліквідацыі непісьменнасьці на 75 000 навучэнцаў. Да 1932 году ў Беларускай ССР пераадолелі непісьменнасьць сярод дарослага насельніцтва^[1].