Натхненьне

Натхненьне — стан напругі і ўздыму духоўных сілаў ды творчага хваляваньня, што вядзе да ўзьнікненьня і ажыцьцяўленьня задумы ў мастацтве і навуцы. Суправаджаецца павышанай жвавасьцю і надзвычайнай выніковасьцю дзейнасьці, усьведамленьнем лёгкасьці, перажываньнем апантанасьці і пачуцьцёвага паглыбленьня ў творчасьць. Разглядаецца ў якасьці абумоўленага заахвочваньнем і ходам працы душэўнага азарэньня. Аб прычыне яе ўзьнікненьня пісалі Эдуард Гартман, Плятон, Гэрбэрт Рыд(en), Зыгмунд Фройд і Фрыдрых Шэлінг^[1].

Адольф Ўільям Бугеро «Натхненьне» (1898)

У мастацтве

Натхненьню прысьвяцілі свае вершы Анатоль Сыс^[2] і Яўгенія Янішчыц^[3]. Таксама існуе аднайменная суполка пісьменьнікаў, што на 2011 год налічвала 15 удзельнікаў^[4].