Парнаграфія ў Ізраілі

Парнаграфія ў Ізраілі — забароненая дзейнасьць. Яе вытворчасьць караецца карным правам.

Выява натурніцы ў Ізраілі ў месьце Тэль-Авіў. 1946 год.

У Ізраілі парнаграфія была даступная для невялікага кругу асобаў, якія мелі доступ да замежных паездак. Порнавырабы прывозілі "з-за мора", як правіла з Заходняе Эўропы. З 1970-ых гадоў пачалі завозіцца вырабы з ЗША. У 1990 годзе адбылося аслабленьне ўлады дзяржавы СССР і падзеньне ўраду бальшавікоў. Порнавырабы з краінаў СНД сталі шырока прадавацца ў Ізраілі. Порнавырабы сталі даступнымі для простага чалавека. У 1990-ыя гады ледзь усе рынкі краіны мелі месца продажаў відэа, дзе таксама можна было купіць порна. Сталі прадавацца порначасопісы замежныя з ЗША:

• Пэнтгаўз
• Плейбой.

Вытворчасьць

У Ізраілі не было вытворчасьці порнавырабаў. Пасьля 1949 году было цяжкае жыцьцё ў краіне, якая змагалася за свае існаваньне. Аднак, у 1960-ыя гады пачалі выдаваць мастацкія кнігі з апісаньнем насільства жанчын над мужчынамі. Там было і апісаньне плоцкага насільства, садызму. Творы атрымалі назву Шталяг.

Здымкі кіно

Майкл Лукаш — расейскі, ізраільскі і амэрыканскі актор і рэжысэр парнафільмаў для мужаложнікаў. Ён заснаваў і правіў на прадпрыемтсва «Лукаш забава», найвялікшага порнавытворцы гэй-парнаграфіі ў месьце Новы-Ёрк (ЗША)^[1]. Таксама вядомы сваёю падтрымкаю Ізраілю^[2], дзе ён зьняў некалькі карцінаў пад назваю «Мужчыны Ізраіля». Ізраільская газэта Астатнія вароты пісала, што гэта першы гэй-парнафільм, зьняты ў Ізраілі, ў якім удзельнічалі толькі ізраільскія дзеячы^[3]. Ляс-Анджэлес-Таймс указала, што гэта першы падобная карціна з поўнасьцю габрэйскім акторскім асабовым складамм^[3][4][5].

Дзіцячая парнаграфія

Порнавырабы з удзелам асобаў да 18 гадоў строга забаронена і караецца іх вытворчасьць.