Першая Прачыстая

Першая Прачыстая (Успленьне, Багародзіца, Прачыстая, Вялікая Прачыстая, Аспажа, Гаспажа, Спажа, Вялікая Спажа, Зялёная, Зельная, Спленьне, Успленье, Талака, Дажынкі^[1]) — старажытнае земляробчае сьвята ўраджаю і падрыхтоўкі да сяўбы. Адзначаецца 28 жніўня.

Першая Прачыстая

Значэньне	завяршэньне ўборкі злакаў, пачатак сяўбы азімых
Дата	28 жніўня

Дажынкі ў вёсцы Глыбокім. Заходняя Беларусь. 1934

К. Альхімовіч. Дажынкі. XIX ст.

М. Стаховіч. Дажынкі. XIX ст.

Славянскія звычаі

Асьвячалі апошні снапок, насеннае зерне, якім пасьля Прачыстай пачыналі засеўкі азімых, а таксама зёлкі і гародніну. Наладжвалі Сьвята Сьвечкі: пераносілі яе з адной хаты ў другую, гасьцявалі. На Палесьсі рыхтавалі кашу з проса новага ўраджаю. Назіралі за бусламі, якія зьбіраліся на зжатых палях і рыхтавалі малады вывадак да далёкага пералёту ў цёплыя краі.

Прымаўкі гэтага дня: «Прыйшла Прачыстая — стала поле чыстае», «Прачыста — сяўба чыста, а касьба не чыста», «Гаспажа — хлеба дзяжа» (Берасьцейскі павет)^[2]; «Прыйшла Прачыстая — перапечка чыстая» (Ігуменскі павет); «Надышло Ўспленьне — цягні бульбу за карэньне» (Столінскі раён); «Прачыстая не глядзіць бяла, а глядзіць, каб паляніца была» (Клічаўскі раён).

У народных песьнях гэты дзень згадваецца ў сувязі з разнастайнымі сельскагаспадарчымі работамі: «Прачыста снапкі падае», «на восець носіць», «папары мяшае», «пчолак ладзіць, кадкі мёдам налівае»^[3].

Прачыста маці ішла зажынаці
У чыстае поле з пшонным пірагом.
З пшонным пірагом, з залатым сярпом.
У левай руцэ пшонны піражок,
У правай руцэ залаты сярпок:
Я раз разну — я сноп нажну,
Я і два разну — я капу нажну!
Сноп ад снапа — на валовішча,
Капа ад капы — паўтараста шагоў!
(Магілёўская губ.)^[4]

Прачыста жытцо сеець,
А меншая ў помач стала,
Жытцо скора запахала,
(Мёрскі раён)

У некаторых раёнах лічылася, што ад Прачыстай пачынаецца «маладое бабскае лета», якое заканчваецца на Галавасека 11 верасьня^[4].

Этнографамі зафіксавана вялікая колькасьць звычаяў, абрадаў і павер’яў, што датычаць гэтага моманту, ад якога ў многім залежаў будучы ўраджай. Першыя зьвязаны з такімі магічнымі атрыбутамі, як «поўня», «яйка», «сякера», «ахвяраваньне зямлі», «сустрэча», «чысьціня» і іншымі, што суправаджаюцца рознымі і шматлікімі павер'ямі, другія — з асьвечаным зернем, малітвай. Некаторыя дасьледчыкі лічаць, што 28 жніўня зьяўляецца агульнаславянскім сьвятам ураджаю^[5].

На Палесьсі Прачыстую называлі Зельнаю, бо асьвячалі разам са збожжам «усялякія зельля».

У 1930-х гадах у Заходняй Беларусі, якая ўваходзіла ў склад Польшчы, у верасьні праходзілі фэстывалі «Дажынкі», прысьвечаныя сабранаму ўраджаю.

У незалежнай Беларусі штогод праходзіў фэстываль «Дажынкі».