Піліп Кізевіч

Пілі́п Кізе́віч (15 лістапада 1898, в. Стральцы, Гарадзенскі павет — 17 студзеня 1985, Беласток) — беларускі грамадзка-палітычны дзяяч.

Жыцьцяпіс

У верасьні 1926 году — скарбнік Гарадзенскага павятовага камітэту БСРГ. Сябра Гарадзенскай гарадзкой управы ТБШ на 23 сакавіка 1927 году. На выбарах у сойм 1928 году ўваходзіў у склад Беларускага сялянска-работніцкага саюзу.

На зьезьдзе павятовых дэлегатаў ТБШ у Горадні 12 ліпеня 1928 году быў абраны скарбнікам Гарадзенскага акруговага і павятовага праўленьняў ТБШ. Удзельнік Гарадзенскага акруговага зьезду ТБШ 14 кастрычніка 1928 году, дзе абраны дэлегатам на агульны сход ТБШ у Вільні. Сябра Галоўнай управы ТБШ.

На яго імя было аформлена валоданьне беларускай кнігарняй у Горадні. Арыштаваны паліцыяй 7 ліпеня 1929 году.

Пасьля Другой сусьветнай вайны жыў у Польшчы. Сябра праўленьня Беларускага грамадзка-культурнага таварыства ў Беластоку. Дырэктар беластоцкіх вадаправодаў^[1].

У студзені 1956 году Юры Туронак адведаў Піліпа Кізевіча ў Беластоку. Маючы вопыт шматгадовай дзейнасьці ў Таварыстве беларускай школы і іншых заходнебеларускіх арганізацыях, ён крытычна ацэньваў прапагандысцкі шум вакол стварэньня БГКТ і падкрэсліў, што прыгожыя словы ня могуць абяцаць посьпеху ў аднаўленьні беларускага руху на Беласточчыне, пакуль ня будуць створаны новыя кадры ідэйных і кваліфікаваных дзеячаў. «Такіх кадраў у нас пакуль што няма, — працягваў Кізевіч, — таму ўсю работу трэба пачынаць ад іх узгадаваньня»^[2]. Ён заклікаў Юрыя Туронка ўключыцца ў падрыхтоўку надзейных дзеячаў і прасіў накіроўваць яму адпаведных кандыдатаў.

Пахаваны на могілках каталіцкай парафіі Усіх Сьвятых у Беластоку.