П’ер Кюры

П’ер Кюры́ (па-француску: Pierre Curie; 1859—1906) — францускі навуковец-фізык, адзін зь першых дасьледчыкаў радыёактыўнасьці, чалец Францускай Акадэміі навук, ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па фізыцы (1903; разам са сваёй жонкай Марыяй Складоўскай-Кюры і Антуанам Бэкерэлем). Дачка П’ера і Марыі Кюры Ірэн Жаліё-Кюры таксама стала фізыкам і атрымала Нобэлеўскую прэмію ў галіне фізыкі.

П’ер Кюры
па-француску: Pierre Curie
Дата нараджэньня	15 траўня 1859(1859-05-15)[1][2][3][…]
Месца нараджэньня	Парыж[4]
Дата сьмерці	19 красавіка 1906(1906-04-19)[1][2][3][…] (46 гадоў)
Месца сьмерці	Парыж[4][5]
Прычына сьмерці	дарожны інцыдэнт[d][6]
Месца пахаваньня	Пантэон[d]
Месца вучобы	Сарбона
Занятак	фізык, хімік, прафэсар унівэрсытэту, ядзерны фізык
Навуковая сфэра	фізыка
Месца працы	Фармацэўтычны інстытут, Парыскі ўнівэрсытэт, Школа прамысловай фізыкі
Вядомы як	адкрывальнік хімічных элемэнтаў раду і палёну
Сябра ў	Француская акадэмія навук
Навуковы кіраўнік	Габрыель Ліпман[7]
Вучні	Пол Лянжэвэн[d]
Бацька	Эжэн Кюры[d]
Маці	Sophie-Claire Depouilly[d]
Дзеці	Ірэн Жаліё-Кюры і Ève Curie[d]
Узнагароды	Нобэлеўская прэмія ў галіне фізыкі (1903)
Подпіс
П’ер Кюры ў Вікісховішчы

Навуковая дзейнасьць

Першы артыкул напісаў сумесна з прафэсарам Парыскага ўнівэрсытэту Дэзэнам у 1880 годзе^[8]. П’ер Кюры сфармуляваў шэраг ідэяў сымэтрыі. Ён сьцьвярджаў, што нельга разглядаць сымэтрыю якога-небудзь цела, ня ўлічваючы сымэтрыю навакольнага асяродзьдзя.

Навуковыя дасягненьні

• Адкрыцьцё п’езаэлектрычнага эфэкту
• Адкрыцьцё палёну
• Адкрыцьцё раду

Глядзіце таксама

• Кропка Кюры