Радунскі замак

Радунскі замак — помнік гісторыі і абарончай архітэктуры ў Радуні. Знаходзіўся на беразе ракі Радунькі, на паўднёвы ўсход ад вёскі Гарадзішча. Існаваў у XIV—XVII стагодзьдзях. Да нашага часу захаваліся замкавыя валы. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Помнік абарончай архітэктуры
Радунскі замак
Радунскі замак у сярэдзіне XVII ст. Мастацкая рэканструкцыя П. Татарнікава
Краіна	Беларусь
Мястэчка	Радунь
Каардынаты	54°02′06.64″ пн. ш. 25°03′23.52″ у. д.
Дата заснаваньня	XIV ст.
Статус	Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Радунскі замак на мапе Беларусі Радунскі замак
Радунскі замак на Вікісховішчы

Гісторыя

Замак у 1536 годзе. Мастацкая рэканструкцыя П. Татарнікава

Замак у сярэдзіне XVII ст. Рэканструкцыя П. Татарнікава

Драўляны замак у Радуні збудавалі ў XIV ст., відаць, як рэзыдэнцыю радунскага старосты. Паводле народнага падання, перад тым як зьехаць у Белавескую пушчу, тут нейкі час жыла вялікая княгіня Бона Сфорца. 20 кастрычніка 1536 году пры вялікім князе Жыгімонце Старым тут падпісалі ўмову аб шлюбе Барбары Радзівіл і Станіслава Гаштольда.

Замак зруйнавалі ў XVII ст., а ў XIX ст. цалкам засыпалі замкавы роў.

Архітэктура

Узьнятая на вышыню да 8 м над далінай ракі чатырохкутная ў пляне пляцоўка мае памеры 85 на 60 мэтраў, валы маюць вышыню 3—5 м. Атачаецца ровам глыбінёй 2,5—3 м і шырынёй 6—8. У паўднёва-ўсходнім вугле валоў вылучаецца колішні ўваход, дзе месьцілася ўязная вежа-брама з пад’ёмным мастом.

Аснову замкавай абароны складаў комплекс драўляна-земляных фартыфікацыяў — вал, сьцены-гародні і вежы. Археалягічныя дасьледаваньні выявілі кераміку XIV—XVII стагодзьдзяў, паліваную і тэракотавую кафлю, жалезныя наканечнікі дзідаў, сякеру, манэты XV—XVII стагодзьдзяў^[1].