Рыская затока

Ры́ская затока (па-латыску: Rigas juras licis, па-эстонску: Liivi laht) — затока на ўсходзе Балтыйскага мора паміж Латвіяй і Эстоніяй. Часткова аддзеленая ад астатняга мора эстонскім востравам Эзель (Саарэмаа). Найважнейшымі гарадамі ля ўзьбярэжжа Рыскай затокі ёсьць Рыга, Пярну, Юрмала і Саарэмаа. Затока сілкуюцца дзякуючы сьцёку ў ейныя воды такіх рэкаў, як то Дзьвіна (Даўгава), Ліелупэ, Гаўя, Салаца. Сьцёк прэснае вады, які паступае ў Балтыйскае мора, складае толькі 2 адсоткі ягонага аб’ёму^[1]. Узімку большая частка або ўся затока час ад часу замярзае. Гэта зьвязана зь нізкай салонасьцю. Зімой па паверхні затокі ходзіць шмат людзей. Самы тоўсты зарэгістраваны слой лёду меў таўшчыню ў 90 сантымэтраў узімку сэзону 1941 і 1942 гадоў^[2]. Падлёдны промысел быў традыцыйнай крыніцай зімовае ежы і застаецца звычайным заняткам дасюль. Лёд звычайна растае ў пэрыяд з сакавіка па красавік. У канцы сакавіка 2013 году, калі лёд пачаў раставаць, з крыгаў давялося выратаваць ажно 200 чалавек^[3].

Рыская затока
Этымалёгія	Рыга
Краіны вадазбору	Латвія Эстонія
Найб. глыбіня	67 м
Рыская затока ў Вікісховішчы

Геаграфічныя зьвесткі

• Агульная плошча — 16300 км²;
• Максымальная даўжыня — 174 км;
• Максымальная шырыня — 137 км;
• Максымальная глыбіня — 67 м.