Сто гадоў адзіноты
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
«Сто гадоў адзіноты» (па-гішпанску: Cien años de soledad) — раман калюмбійскага пісьменьніка Габрыеля Гарсія Маркеса. Прызнаны шэдэўрам лацінаамэрыканскай і сусьветнай літаратуры. Гэта адзін з самых чытаных і перакладаных твораў на гішпанскай мове. Адзначаны як другі паводле важнасьці твор на гішпанскай пасьля «Дон Кіхота» Сэрвантэса на IV Міжнародным кангрэсе гішпанскай мовы, які правадзіўся ў Картахэне, Калюмбія, у сакавіку 2007 году. Першае выданьне раману было апублікавана ў Буэнас-Айрэсе, Аргентына, у чэрвені 1967 году тыражом 8000 асобнікаў. Раман быў удастоены прэміі Ромулё Гальегоса. На сёньняшні дзень прададзена больш за 30 мільёнаў асобнікаў, раман перакладзены на 35 моваў сьвету.
Гісторыю напісаньня кнігі Габрыель Гарсія Маркес апісваў наступным чынам:
 |
Я меў жонку і двух малых сыноў. Я працаваў піяр-мэнэджарам і рэдагаваў кінасцэнары. Але каб напісаць кнігу, патрэбна было адмовіцца ад гэтае працы. Я заклаў машыну і аддаў грошы Мэрсэдэс. Кожны дзень яна так ці інакш здабывала мне паперу, цыгарэты, усё, што неабходна для працы. Калі кніга была скончаная, апынулася, што мы павінны мясьніку 5000 пэса — вялізныя грошы. Па акрузе пайшлі чуткі, што я пішу вельмі важную кнігу, і ўсе крамнікі хацелі прыняць удзел. Каб даслаць тэкст выдаўцу, неабходна было 160 пэса, а заставалася толькі 80. Тады я заклаў міксэр і фэн Мэрсэдэс. Дазнаўшыся пра гэта, яна сказала: «Не хапала толькі, каб раман апынуўся кепскім». |  |
—З інтэрвію часопісу Esquire | ||
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads