Сэрвітут

Сэрвіту́т (па-лацінску: servitus, servitutis — «павіннасьць, падначаленасьць») — ува антычным, фэўдальным і капіталістычным грамадзтве — права карыстацца чужой уласнасьцю ў пэўных межах^[1]; а таксама права на абмежаваньне ўласьніка ў пэўных адносінах^[1]; права абмежаванага карыстаньня чужым выганам, выпасам для жывёлы, сенажацьцю й іншымі сельскагаспадарчымі ўгодзьдзямі^[2].

Міжнародны сэрвітут

Асноўны артыкул: Міжнародны сэрвітут

Міжнаро́дны сэрвіту́т — абмежаваньне ўлады якой-небудзь дзяржавы над якой-небудзь тэрыторыяй на карысьць іншае дзяржавы^[1].

Зямельны сэрвітут

Асноўны артыкул: Зямельны сэрвітут

Статус зямельнага сэрвітуту на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь вызначаецца §1 «Асноўныя тэрміны й паняцьці, якія выкарыстоўваюцца ў гэтым Кодэксе» Кодэкса Рэспублікі Беларусь аб зямлі:

Зямельны сэрвітут — права абмежаванага карыстаньня чужым зямельным участкам, якое ўстанаўліваецца для забесьпячэньня праходу, праезду, пракладкі й эксплёатацыі газаправодаў, нафтаправодаў, паветраных і кабэльных ліній электраперадачы, сувязі й іншых падобных збудаваньняў (далей — лінейныя збудаваньні), забесьпячэньня водазабесьпячэньня й мэліярацыі, разьмяшчэньня геадэзічных пунктаў, а таксама для іншых мэтаў, якія ня могуць быць забясьпечаны без прадастаўленьня такога права.

Тыпы сэрвітутаў

Сэрвітут:
Лясны
Публічны
Зямельны
Прыватны
Міжнародны
Водны

Глядзіце таксама

• Супэрфіцый
• Узуфрукт
• Эмфітэўзіс
• Рэчавы пазоў
• Віндыкацыйны пазоў
• Нэгатарны пазоў