Трохвымерны друк
паслойны выраб цьвёрдых прадметаў пры дапамозе трохвымернага мадэляваньня From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Трохвымерны друк — выраб цьвёрдых прадметаў пры дапамозе пасьлядоўнага друку тонкіх слаёў матэрыялу адзін паверх другога пры дапамозе папярэдняга трохвымернага мадэляваньня.
На пачатку 1980-х гадоў вынаходнік Чак Хал прапанаваў вытворчасьць шляхам трохвымернага друку. У 1984 годзе ўзьнік тэрмін стэрэалітаграфія для яе абазначэньня. У 1986 годзе выпусьцілі першы трохвымерны прынтэр. Большасьць такіх прыладаў сталі выкарыстоўваць для друку плястыкавых фігурак і прыладаў. Пазьней іх задзейнічалі для працы са стальлю і такімі мэталамі, як срэбра і золата. Галіна прымяненьня 3-вымернага друку пашырылася на вытворчасьць вопраткі, ровараў, зброі і чалавечых органаў на аснове ствалавых вузаў. На аснове гідрафільных палімэраў здолелі ствараць такія харчовыя вырабы, як шакаляд, печыва, сыр, зэфір і хлеб. Адпаведныя прынтэры дазваляюць шматкроць скараціць выдаткі і час на вытворчасьць і будаўніцтва. Прыкладам, тэрмін узьвядзеньня сьценаў для дома скарачаўся да адных содняў[1].
Remove ads
Перавагі 3D-друку
Адметная вытворчасьць або 3D-друк хутка набірае важнасьць у галіне інжынерыі дзякуючы многім перавагам. Відзеньне 3D-друку ўключае свабоду дызайну, індывідуалізацыю,[2] дэцэнтралізацыю[3] і выкананьне працэсаў, якія раней былі немагчымымі праз альтэрнатыўныя мэтады.[4] Некаторыя з гэтых пераваг уключаюць магчымасьць хутчэйшага прататыпаваньня, зьніжэньне выдаткаў на вытворчасьць, павелічэньне наладкі прадукцыі і паляпшэньне якасьці прадуктаў.[5]
Акрамя таго, магчымасьці 3D-друку пашырыліся за межы традыцыйнай вытворчасьці, такіх як лёгкая канструкцыя,[6] або рамонт і тэхнічнае абслугоўваньне[7] з прымяненьнямі ў прастэтыцы,[8] біёдруку,[9] харчовай прамысловасьці,[10] будаўніцтве ракет,[11] дызайне і мастацтве[12] і сыстэмах аднаўляльнай энэргетыкі.[13] Тэхналёгія 3D-друку можа выкарыстоўвацца для вытворчасьці сыстэм батарэйнага захоўваньня энэргіі, якія зьяўляюцца неабходнымі для ўстойлівай генэрацыі і разьмеркаваньня энэргіі.
Яшчэ адна перавага 3D-друку - гэта здольнасьць тэхналёгіі вырабляць складаную геамэтрыю з высокай дакладнасьцю і прэцызійнасьцю.[14] Гэта асабліва актуальна ў галіне мікрахвалевай інжынерыі, дзе 3D-друк можа выкарыстоўвацца для вытворчасьці кампанэнтаў з унікальнымі ўласьцівасьцямі, якія цяжка дасягнуць з дапамогай традыцыйных мэтадаў вытворчасьці.[15]
Працэсы адметнай вытворчасьці ствараюць мінімальны адход, дадаючы матэрыял толькі там, дзе гэта неабходна, у адрозьненьне ад традыцыйных мэтадаў, якія выдаляюць лішні матэрыял.[16] Гэта зьніжае як выдаткі на матэрыялы, так і ўплыў на навакольнае асяродзьдзе.[17] Гэтае зьніжэньне адходаў таксама зьніжае спажываньне энэргіі на вытворчасьць і ўтылізацыю матэрыялаў, спрыяючы зьменшэньню ўугляроднага сьледу.[18][19]
Remove ads
Беларусь
У 2012 годзе Фундамэнтальная бібліятэка БДУ адчыніла Цэнтар навуковай творчасьці студэнцкай моладзі «ФабЛаб», які абсталявалі трохвымерным прынтэрам «КубІкс Трыё». Дасьледнікам надалі бясплатны доступ да апраграмаваньня прылады, мэтадычнай літаратуры і прафэсійных парадаў наконт засваеньня лічбавай вытворчасьці. 3-вымерны прынтэр мог вырабляць вузлы памерам з баскетбольны мяч і меў 3 экструдары для друку 3-ма адценьнямі са звычайнага і экалягічнага плястыку. Друк ажыцьцяўлялі плястыкавым дротам, які плавіцца і слаямі стварае прадмет паводле зададзенай праграмы. Вытворчасьць аднаго прадмета займала ад 40 хвілінаў да 40 гадзінаў у залежнасьці ад складанасьці. За 1,5 гады працы да траўня 2014 году на 3-вымерным прынтэры стварылі 3000 прадметаў. Кошт такога прынтэра складаў 20 000 даляраў[1].
Remove ads
Крыніцы
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads