Трура

Тру́ра (па-ангельску: Truro) — горад на паўднёвым усходзе Ангельшчыны. Гэта самы паўднёвы горад у Вялікабрытаніі, які месьціцца за 373 км на паўднёвы захад ад Лёндану. Уважаецца акруговым горадам Корнўалу і адзіным местам рэгіёну з статусам «сіці». Вядомы цэнтар адпачынку і шопінгу. Паводле перапісу насельніцтва 2021 году насельніцтва места складала 21 046 чалавек.

Трура
Краіна:	Вялікабрытанія
Плошча:	6,21 км²[1]
Насельніцтва:	▼21 046 чал. (2021)[2]
Тэлефонны код:	01872
Паштовы індэкс:	TR1, TR2, TR3, TR4
Геаграфічныя каардынаты:	50°15′36″ пн. ш. 5°3′4″ з. д.
Трура на мапе Вялікабрытаніі Трура
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
http://www.truro.gov.uk/

Гісторыя

На вуліцы ў Трура ў 1810 годзе.

Трурскі замак быў пабудаваны ў XII стагодзьдзі Рычардам дэ Люсі, які займаў пасаду галоўнага судзьдзі Ангельшчыны за часам Гэнрыха II. Дэ Люсі атрымаў землі ў Корнўале за судовыя паслугі. Горад паўстаў ніжэй за замкам і атрымаў статус мястэчка дзякуючы далейшай эканамічнай дзейнасьці. Замак даўно зьнік^[3].

Да пачатку XIV стагодзьдзя Трура стаў буйным портам дзякуючы разьмяшчэньню ў глыбіні вострава, удалечыні ад захопнікаў, росквіту рыбалоўнай прамысловасьці і ролі гораду ў здабычы волава і медзі з корнўальскіх капальняў. Чорная сьмерць прывяла да гандлёвага спаду і зыходу насельніцтва, што пакінула горад у вельмі занядбаным стане. Гандаль і росквіт паступова аднавіліся за час Т’юдараў. Мясцовае самакіраваньне зьявілася ў 1589 годзе з новай хартыяй Лізаветы I, якая надала гораду выбарнага мэра і кантроль над портам Фалмут^[4]. У час Грамадзянскай вайны ў XVII стагодзьдзі Трура назапасіў значныя сілы дзеля барацьбы за караля, у выніку чаго тут быў створаны манэтны двор раялістаў. Параза ад парлямэнцкіх войскаў была наступствам бітвы пры Нэйзьбі ў 1646 годзе, калі генэрал Фэрфакс павёў сваю армію на паўднёвы захад, каб вызваліць Тонтан і захапіць заходнюю частку краіны, якая была пад кантролем раялістаў. Раялісцкія войскі здаліся ў Трура, а вядучыя камандзіры раялістаў, у тым ліку лорд Гоптан, прынц Ўэйлскі, сэр Эдўард Гайд і лорд Кейпэл, уцяклі з Фалмуту ў Джэрзі^[5]. Пазьней у тым жа стагодзьдзі суседні Фалмут атрымаў уласную хартыю, якая надала яму правы на гавань, і паклала пачатак працягламу суперніцтву паміж гарадамі. Спрэчка была разьвязаная ў 1709 годзе, калі кантроль над ракой Фал быў падзелены паміж імі.

На сучаснай вуліцы гораду.

Трура квітнеў у XVIII і XIX стагодзьдзях дзякуючы ўдасканаленым мэтадам здабычы і больш высокім цэнам на волава, а таксама ягонай наступнай прывабнасьці для багатых уладальнікаў шахтаў. Вытанчаныя геаргіянскія і віктарыянскія дамы таго часу можна пабачыць сёньня на вуліцы Леман, названай у гонар горназдабыўнога магната і мясцовага сябра парлямэнту сэра Ўільяма Лемана. Трура фактычна быў грамадзкім цэнтрам графства, атрымаўшы мянушку «Корнўальскі Лёндан»^[6]. Значнасьць Трура ўзрасла пазьней у XIX стагоддзі зь зьяўленьнем жалезаплавільных заводаў, ганчарных і гарбарных заводаў. З 1860-х гадоў Вялікая Заходняя чыгунка забясьпечвала наўпроставае зьлучэнне зь лёнданскім Падынгтанам. У тым жа стагодзьдзі ў месьце была збудаваная катэдра.