Тэўдавальд

Тэўдавальд^[3], Тэадэбальд (лац. Theudoaldus, Theoduualdus, Theudoualdus, Theodoualdus, Theoualdus, Theodobaldus, Theodoboldus, Theobaldus^[4]; каля 537 — 555) — кароль франкаў з дынастыі Мэравінгаў.

Тэўдавальд
кароль франкаў[d][1]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 534[2], невядома
Памёр	555, невядома
Дынастыя	Мэравінгі[2]
Сужэнец	Вальдрада[2]
Бацька	Тэадэберт I[d][2]
Маці	Deuteria[d][2]

Біяграфія

Сын Тэадэбэрта I і Дэатэрыі. Стаў каралём у веку 13 гадоў праз заўчасную сьмерць бацькі. Сьпярша знаходзіўся пад наглядам свайго настаўніка.

Остготы, якія ў той час вялі ў Італіі жорсткае змаганьне зь Бізантыйскай імпэрыяй, разьлічвалі на зьвяз з Тэўдавальдам. Яны адправілі пасольства да валадара франкаў з просьбай пра дапамогу. Остготы падкрэсьлівалі, што Бізантыя па заваяваньні Апэнінаў можа пачаць вайну супраць франкаў, каб адваяваць былыя землі Рымскай імпэрыі. Аднак неваяўнічы Тэўдавальд не пагадзіўся на аднаўленьне франконска-остгоцкага зьвязу, які фактычна існаваў за Тэадэбэртам I. Разам з тым, ён не перашкаджаў дапамозе остготам з боку водцаў алеманаў Леўтарыса і Бутылена, якія пайшлі з войскам у Італію.

Ажаніўся з Вальдрадай, дачкай лянгабардзкага караля Вахона і сястра мачахі Тэўдавальда Вісігарды^[5]. Не пакінуў нашчадкаў.

Глядзіце таксама

• Тэўдавальд (імя)