Тэўдавальд
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Тэўдавальд[3], Тэадэбальд (лац. Theudoaldus, Theoduualdus, Theudoualdus, Theodoualdus, Theoualdus, Theodobaldus, Theodoboldus, Theobaldus[4]; каля 537 — 555) — кароль франкаў з дынастыі Мэравінгаў.
Remove ads
Біяграфія
Сын Тэадэбэрта I і Дэатэрыі. Стаў каралём у веку 13 гадоў праз заўчасную сьмерць бацькі. Сьпярша знаходзіўся пад наглядам свайго настаўніка.
Остготы, якія ў той час вялі ў Італіі жорсткае змаганьне зь Бізантыйскай імпэрыяй, разьлічвалі на зьвяз з Тэўдавальдам. Яны адправілі пасольства да валадара франкаў з просьбай пра дапамогу. Остготы падкрэсьлівалі, што Бізантыя па заваяваньні Апэнінаў можа пачаць вайну супраць франкаў, каб адваяваць былыя землі Рымскай імпэрыі. Аднак неваяўнічы Тэўдавальд не пагадзіўся на аднаўленьне франконска-остгоцкага зьвязу, які фактычна існаваў за Тэадэбэртам I. Разам з тым, ён не перашкаджаў дапамозе остготам з боку водцаў алеманаў Леўтарыса і Бутылена, якія пайшлі з войскам у Італію.
Ажаніўся з Вальдрадай, дачкай лянгабардзкага караля Вахона і сястра мачахі Тэўдавальда Вісігарды[5]. Не пакінуў нашчадкаў.
Remove ads
Глядзіце таксама
Крыніцы
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads