Уладзімер Гамановіч
латвійскі міліцыянт беларускага паходжаньня From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Уладзі́мер Алякса́ндравіч Гамано́віч (14 жніўня 1959, вёска Старына[1], Докшыцкі раён Віцебскай вобласьці БССР — 20 студзеня 1991, Рыга, Латвія) — старшы лейтэнант міліцыі Рыгі, адна з ахвяраў студзеньскіх падзеяў 1991 року.
Remove ads
Жыцьцяпіс
Нарадзіўся ў сям’і вяскоўцаў. Бацькі Аляксандар і Тацяна працавалі ў калгасе. Скончыўшы школу, Уладзімер паступіў у прафэсійную вучэльню, атрымаў прафэсію электраманцёра. Служыў у вайсковай ракетнай частцы ў Рызе. Адслужыўшы, пайшоў на службу ў рыскую міліцыю, даслужыўся да званьня старшага лейтэнанта, камандаваў узводам.
У студзені 1991 року займаўся аховай парадку на рыскіх вуліцах у часе „барыкадаў“. 20 студзеня ахоўваў будынак Міністэрства ўнутраных справаў Латвіі (бульвар Райна, 6). Увечары супрацоўнікі Рыскага АМАПу прадпрынялі спробу захопу будынку, падчас якога адбылася страляніна. Ад нападу амапаўцаў загінулі 5 чалавек, сярод іх быў і Ўладзімер Гамановіч[1][2].
Пахаваны на старых могілках у Тумілавічах Докшыцкага раёну (Беларусь)[1].
Remove ads
Узнагароды
У 2010 годзе за заслугі ва ўмацаваньні дзяржаўнай бясьпекі Латвіі Ўладзімер Гамановіч пасьмяротна ўзнагароджаны ордэнам Віестура[3].
Памяць
У Бастыённым парку(lv) Старога места Рыгі ўсталяваны камень у памяць пра Ўладзімера Гамановіча. У Музэі барыкадаў 1991 року дзейнічае экспазыцыя зь міліцэйскай формай Уладзімера Гамановіча.
Сям’я
Бацькі — вяскоўцы Аляксандар і Тацяна. Уладзімер меў двох малодшых братоў — Станіслава і Юрыя.
У Рызе Ўладзімер Гамановіч ажаніўся з Натальляй, у іх засталося трое дзяцей: Сьвятлана, Ларыса і Віталь. 25 сакавіка 1997 року з ініцыятывы фонду падтрымкі ўдзельнікаў барыкадаў удава і дзеці Ўладзімера ў парадку выключэньня атрымалі грамадзянства Латвіі і новую кватэру[1]. 18 студзеня 1996 року міністар ўнутраных справаў Латвіі Дайніс Турлайс(lv) уручыў Натальлі Гамановіч грашовую дапамогу[4].
Remove ads
Крыніцы
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads