Уме-саамская мова

У́ме-саа́мская мова распаўсюджана на тэрыторыі швэдзкіх камунаў Арвідс'яўр і Ар'еплюг (уздоўж ракі Уме-Эльв). У нашыя часы пражываюць толькі 20 носьбітаў. Мова хутка вымірае.

Уме-саамская мова
ubmejesámiengiälla
Ужываецца ў	Нарвэгіі, Швэцыі
Рэгіён	Камуны Арвідс'яўр і Ар'еплюґ
Колькасьць карыстальнікаў	каля 20 чалавек[1]
Клясыфікацыя	Уральская сям’я Фіна-вугорская галіна Саамская група
Афіцыйны статус
Афіцыйная мова ў	—
Рэгулюецца	—
Статус:	8б амаль вымерлая[d][2]
Пісьмо	лацінскае пісьмо[d]
Коды мовы
ISO 639-1	—
ISO 639-2(Б)	smi
ISO 639-2(Т)	smі
ISO 639-3	sju
SIL	sju

Характарыстыка мовы

Уме-саамская мова (абазначаная лічбай 2).

Пісьмовасьць

Уме-саамская мова зьяўляецца адной зь першых саамскіх моваў, у якіх зьявіліся пісьмовыя помнікі. Так у 1755 годзе на гэтай мове быў выдадзены Новы Запавет. Першая саамскамоўная Біблія, выдадзеная ў 1811 годзе, была напісана па-умэ-саамску.

27 красавіка 2010 году Радай саамскае мовы была зацьверджана уме-саамская артаґрафія.