Фрыда Гурэвіч

Фры́да Давы́даўна Гурэ́віч (рас. Фрида Давыдовна Гуревич; 1 студзеня 1912, Рыга — 8 верасьня 1988, Ленінград) — археоляг. Доктар гістарычных навук.

Фрыда Гурэвіч
па-расейску: Фрида Давыдовна Гуревич
Дата нараджэньня	1 студзеня 1912(1912-01-01)
Месца нараджэньня	Рыга, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	8 верасьня 1988(1988-09-08) (76 гадоў)
Месца сьмерці	Ленінград, РСФСР, СССР
Месца вучобы	Расейскі дзяржаўны пэдагагічны ўнівэрсытэт імя А. І. Герцэна[d]
Занятак	гісторык
Навуковая сфэра	археалёгія
Месца працы	Інстытут гісторыі матэрыяльнай культуры РАН[d]
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук[d]

Біяграфія

З радзіны жыдоў-рамесьнікаў, якія паходзілі зь мястэчка Прэйляў (Інфлянты). У 1932 годзе скончыла Ленінградзкі дзяржаўны пэдагагічны інстытут. У 1937—1958 гадох працавала ў Інстытуце гісторыі матэрыяльнай культуры АН СССР. У 1937 годзе абараніла кандыдацкую дысэртацыю на тэму «Саксонское восстание 1073—1075 гг.». У нямецка-савецкую вайну жыла ў Татарстане і Ўзбэкістане. З 1959 году пачала працаваць у Ленінградзкім аддзеле Інстытуту археалёгіі АН СССР.

Муж — гісторык Уладзімер Рэвунянкоў. Дзеці: этнограф Алена Рэвунянкова і гісторык Н. Рэвунянкова

Навуковая дзейнасьць

Вывучала помнікі археалёгіі Панямоньня I-га тысячагодзьдзя — XIV ст.

У выніку вывучэньня старажытнага Наваградку, раскопак на яго пасадзе і дзядзінцы, а таксама на грунтавым і курганным могільніках (1956—1963, 1965—1978, 1984—1985 гады) давяла, што на старонкі летапісаў горад трапіў больш як на два стагодзьдзі пазьней сапраўднага ўзьнікненьня, што неўмацаваныя паселішчы ўзьніклі тут у сярэдзіне X стагодзьдзя — пачатку XI стагодзьдзя^[1].